Η Φυγή

Δημιουργός: Βίκυ Αποστόλου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσα μας έμαθαν με άδειους στίχους
στους τέσσερις τοίχους,
λόγια κενά ψέματα πολλά
ηχούν δυνατά στου
μυαλού μου τα κενά.
Μου είπανε για την ζωή
ζήσε δίχως ταραχή.

Μου είπανε για την αγάπη
και όμως μοιάζει με αυταπάτη.
Μου είπανε για την φιλία
ασημένια ιστορία.
Να πιστεύω στους ανθρώπους
χωρίς είδωλα και δόλους.
Μου είπανε και για το Θείο
και το πέρασα για αστείο.
Τις εικόνες να λατρεύω
και το νόημα να ψάχνω.

Είναι ψέμα τρομερό
στο δικό μου το μυαλό
έστησε τρελό χορό
ένα ψέμα ένα λάθος
πάθος μου το κόσμικο.
Από την μία η απληστία
και η μεγάλη αχαριστία
να παρέμβουνε στους νόμους.
Πρόσωπα βουβά ανέκφραστα
παρέμειναν μέσα στην φθορά.
Δάκρυ σταγόνα έτρεξε
και βράχηκε η μοίρα.

Πρόσωπα βουβά ανέκφραστα
στρατιωτάκια σε σειρές
να εκτελούνε εντολές
που τηρούνε σαν αρχές.
Το κεφάλι χαμηλά
χάθηκαν τα ιδανικά.
Στον κόσμο αυτό
άνιση μάχη και
διαλέγω να σωθώ.

Σε ένα σύννεφο ψηλά
που αντικρίζω από μακριά
εκεί διάλεξα να χτίσω.
την ζωή μου για να αρχίσω.
Φεύγω από όλα και όλους
τον δικο μου κόσμο
για να χτίσω
το όνειρο μου να μην σβήσω.


Γραμμένο απο δύο φίλες Πελαγία & Βίκυ Αποστόλου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2012