Όρνεα

Δημιουργός: Grisio

Κι εγώ όλο προσεύχομαι η πληγή αυτή να μην κλείσει ποτέ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Όρνεα [/B]

Όταν τελειώνει η προσευχή
και σβήνουνε τα φώτα
πουλιά μου τρώνε την ψυχή
με ξυνιασμένα χνώτα

Μάτια νεκρά και βλοσυρά
το βλέμμα οργισμένο
δειλά απλώνουν τα φτερά...
λέσι σημαδεμένο

Κατασπαράζουν ότι βρουν
το σώμα κελεπούρι
στο φως να φτάσουν δεν αργούν
ν’ ανοίξουν το καβούρι

Διακόπτουν μόνο μια στιγμή
να τρών’ τα σωθικά μου
μόλις περάσουν τη γραμμή
που φτάνει στην καρδιά μου

Και χορτασμένα το πρωί
φεύγουν ωσάν ξυπνήσω
να ξαναρχίσω τη ζωή
να ‘χω να τα ταΐσω

Όταν τελειώσει η προσευχή
και σβήσουνε τα φώτα
αρπαχτικά μες στην ψυχή
θα ‘ρθουν, ποιόν θέλεις, ρώτα[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2012