Το σύνδρομο της θερμοκοιτίδας

Δημιουργός: xamogelaki, Ε. Κωνσταντινίδου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το σύνδρομο της θερμοκοιτίδας

Εισαι δεν εισαι δυο ωρες στον κοσμο πεταμένη
γυμνή σ ένα γυαλινο μπρετονικο κουτι
και τυλιγμενη
σε μια καινουρια ζεστασια τρομακτικη
και παγωμενη
μια μαζα δερματος ανεγγιχτη και διψασμενη
ακουσια φορτωμενη
το βιτσιο της κατοπινης ζωης
δερμα με δερμα επαφή
μ οποιο ζωακι σε κοιτα απ το γυαλι
και τρελαμενη
πρεζακι για το αγκαλιασμα
μητρας Εφιαλτικής κι αφανισμένης…

που’ναι που’ναι η μανουλα
ψαξε ψαξε δε θα τη βρεις…
αυτή που θα σε μαθαινε το μαμ
και το ζατί, το καλημερα
αυτή που θα βρισκε η ματια σου
κι όχι ένα ταβανι με τις ωρες να κοιτας
όχι η σκια σου…
αυτή που θα σε κραταγε γυμνη
για μηνες πανω στο γυμνο της δερμα
τη ζεστασια της να ρουφας
και της καρδιας το πηγαινελα.

Που’ναι που’ναι η μανουλα
ψαξε ψαξε δε θα τη βρεις…
Εκεινη που σου εμαθε
το δακρυ στη σιωπή,
το στωικο σου ναι χωρίς γιατι,
το ψεμα.
Εκείνη που απεφευγε η ματια σου
στο πατωμα κοιτωντας με τις ωρες
τη σκια σου.
Εκεινη που σε εντυνε στην τριχα
να μη φανει ποτε το κρυο δερμα
τη ζεστασια της να ρουφηξει
ή της καρδιας το πηγαινελα.

Ειναι δεν ειναι απειρες
μερες κι α-μυρες
στο απιαστο δεμενη
στο πεζοδρομιο του κοσμου
πεταμενη...
πολλων ανθρωπων ιδε δερματα
κι ερωτα εγνω
πολλα δ’ ογ εν πονω
παθεν αλγεα ον κατά θυμον
αρνύμενη ην τε ψυχήν
και νοστον μητέρων.

Άμοιρες, αμυρες, μυριαδες,
κεντούν επανω σου οι μερες αδειες
Κι είναι οι αντρες
θερμα κυτία της Πανδωρας
με χαλασμενα τα κομβία,
θερμοκρασια χαμηλη και αφασία.
Ποιος τη ζεστασια σου, "ποιος την κυνηγα"
κρυο κι αποψε παγωνια
42 οι βαθμοι
σημαινουν πιο πολλή υγρασία.

"-Εγώ πατέρας, εγώ αδελφός, εγώ Νυμφίος,
εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος,
φίλος και ξένος,
και κεφαλή και αδελφός και μητέρα.
Τι πλέον θέλεις;"
-Δερμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-03-2012