Φίλε

Δημιουργός: esperia iris, Μάγδα Δούκα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το πρόσωπο αυλάκωνε
κατέβαιναν τα μάτια
και η ψυχή εμάτωνε
γυαλιά καρφιά κομμάτια

σούρουπο πορφυρό
ζητάει απαντήσεις
αυτός ο ξένος εαυτός
που κάποτε θε να νικήσεις

χρεώθηκες ευθύνη
δικιά σου μα και ξένη
ο λογισμός δε σε αφήνει
κι όλο πνοή σου παίρνει

τόσα ταξίδια έκανες
μα ούτε στάλα αρμύρα
στο πρόσωπο δεν έφερες
μιλά υστερόβουλα κι η μοίρα

υδάτινη διέξοδο
τολμάς ν’ αποζητάς
της ύπαρξης το έξοδο
ακόμα το χρωστάς

κι εκείνος ο θεός
που δεν πιστεύεις πια
να γίνει συνοδός
προστάζεις με τη μια

φυλάκισε το βλέμμα σου
έξω απ’ το παραθύρι
ο πυρετός που τρώει το αίμα σου
στα όνειρα έγινε κλαδευτήρι

δέσμιος και αφεντικό
στων χρόνων τη συνήθεια
του εθισμού σου γιατρικό
προτάσσεις την απείθεια

μα εσύ με εσένα συντροφιά
κόντρα…. ξανά… και μία
θα πάρει χρόνο τη φωτιά
να κάνεις ιστορία...

Μάγδα Δούκα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-03-2012