Αναπνέω

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεκληρίσαν οι ανάσες τον καημό μου,
πέφτει φως κι ο στολισμένος εαυτός μου,
με κοιτάζει. Κι όλα γύρω ανθισμένα:
Πόσα κάνατε, αγάπες μου, για μένα.

Στα φιλιά και την αλήθεια σας μαγεύτηκα,
- σε τι όνειρα χρυσά μαζί σας μπλέχτηκα -
πως ξεθώριασε της ήττας μου η ταινία:
Η ζωή μου, λατρεμένη συναυλία.

Ήπια μέλι και κρασί, χιλιάδες χρόνια,
μιά ανήμπορη στιγμή, που ζει αιώνια,
που όλο χάνεται και όλο επιμένει:
Από μάτια κι από χείλη ποτισμένη.

Ποιός με πίστεψε και ποιός θα αμφιβάλλει.
Την κλεψύδρα της φωτιάς γυρίζω πάλι.
Για κοιτάξτε, όσα σβήσαν πως ανάβουν:
Όσοι θέλουν από σας, ας καταλάβουν.

Αχ, κορμιά, που με κεράσατε το αίμα σας,
ας χαθώ παντοτινά, για ένα ψέμα σας.
Ξεκληρίσαν οι ανάσες τον καημό μου:
Με φοβήθηκε κι αυτός ο θάνατος μου!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-03-2012