Το Χθεσ

Δημιουργός: jimakos nsb

Γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ένα θρανίο στο σχολείο και μπροστά μου ένα βιβλίο...
το γεμίζει στίχο στίχο της ψυχής μου το θηρίο...
να ξεφύγω απ τα καθημερινά και απ τη ρουτίνα...
γυρίζω πίσω να κρυφτώ για λίγο πίσω απ την κουρτίνα....
Επειδή η μητέρα μου είχε βάλει τις φωνές...
ήμουνα ζωηρός και έκανα όλο ζημιές...
ήμουνα μικρός οι πιο ωραίες εποχές...
για δες πόσο όμορφα ζούσα το χθες...
ανέμελος χωρίς ευθύνες και υποχρεώσεις...
τότε δεν ήμουν ένα θύμα για να προδώσεις...
δεν ήμουνα αυτός που θα παιζες μαζί του...
γιατ' ήμουνα πιτσιρίκος που χαιρόταν τη ζωή του...
Με άλμπουμ μ' αυτοκολλητάκια ποδοσφαιρικά χαρτάκια...
με λίγα ψηλά μαζί μας για νερό και ζελεδάκια...
Αθώοι έρωτες τότε με τα κοριτσάκια...
στέλναμε ραβασάκια συνήθως γράφαμε στιχάκια...
Με μπίλιες κι αυτοκινητάκια μπάλα και στρατιωτάκια...
με όσους μας πηγαίνανε τα κάναμε πλακάκια...
στα παρκάκια τρώγαμε ώρες πάνω στα παγκάκια...
αθώες συζητήσεις γιατί είμασταν παιδάκια...
/-------------/
Στιγμές από το χθες μες το μυαλό κάνουν στροφές...
και δες πως σε κάνουν τα παλιά ξανά να θες...
φίλων σου να θυμάσαι φάτσες χαμογελαστές...
τις εμπερίες τις τρελές φίλε ποτέ σου μην τις καις...
/-------------/
Μετά μεγάλωνα κι άλλαζαν οι συμπεριφορές...
φίλοι αρχίσανε να πάιζουνε πουστιές...
οι αγάπες έπαψαν να φάινονται αγνές...
οι τότε κοπελιές τώρα την είδανε θεές...
Τα παιδικά χαμόγελα γεμίσανε με στρες...
τ' αληθινό προφίλ γέμισε με καγκουριές...
οι αθώες συζητήσεις γέμισαν προστυχιές...
τα παρκάκια άδειασαν και γίναν net cafes...
της μητέρας οι σωστές οι τότε συμβουλές...
γίνανε τώρα αμαρτίες καθημερινές....
Όλα τριγύρο μου άρχισαν ν'αλλάζουν...
τα παιδιά αρχίσαν γρήγορα να ωριμάζουν...
να κυριαρχήσουν θέλουν κι άρχισαν να χλευάζουν...
με την θλίψη μου τους έβλεπα τα βράδυα να γιορτάζουν...
δόξα και λεφτά θέλουν όλα να τα διχάσουν...
φαίνετε πως τα δεδομένα τους επηρεάζουν...
Μα εγώ έμεινα παιδί κι οι αλλαγές δεν με ταράζουν...
σταθερά να γράφω στίχους που να μ' εκφράζουν...
να τα κάνουν τώρα όλα αρμονικά να μοιάζουν...
γιατί όσο μεγάλωνα ένιωθα να με τρομάζουν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-03-2012