Τα Αγάλματα

Δημιουργός: ferelpis, αρτέμης αξαρλής

Για όλους με φιλική αγάπη. Καλησπέρα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφιερωμένο εξαιρετικά στο φίλο συνάνθρωπο ο οποίος, έδωσε μάθημα αξιοπρέπειας !!!

Βυθισμένος στου εαυτού μου την …κραιπάλη
τυλιγμένος σ’ ορίζοντα αδειανό
γκρίζες σκέψεις, σφηνωμένες στο κεφάλι
σαν μυλόπετρα αλωνίζουν το μυαλό.
Αργοστέκω στης ζωής μου το περβάζι
δίχως κάγκελα σ’ απόλυτο κενό
το απύθμενο της βάθος με τρομάζει,
κι’ η ελπίδα πουθενά, για να πιαστώ.

Γέρνω, μήπως, αφυπνίσω τα όνειρα μου,
μια ισορροπία τρόμου η στιγμή
ακατάδεκτα, αποτρέπουν τη καρδιά μου
κι’ αδυσώπητοι μ’ εγκλώβισαν καιροί.
Ούτε βήμα όμως , δε θα κάνω πίσω
έχω ακόμη αξιοπρέπεια θαρρώ,
με της μοίρας μου τον οίκτο δε θα ζήσω
θα …προφτάσω, με μια σφαίρα το …Θεό.

Τα αγάλματα συντρίμμια ας μη πέφτουν
απροστάτευτα, από την οργή του όχλου,
αλαφιασμένοι εν’ κρυπτό μόνο, να τρέχουν
εκείνοι. με το στίγμα του ενόχου!
Τώρα , πνεύμα στη διάσταση του χρόνου
πλήθος βλέπω εκεί, στη ρίζα της …μυρτιάς
όπου, ανέχθηκα την αίσθηση του πόνου
όχι άδικα ελπίζω, και για σας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2012