To κλάμα μιας κιθάρας

Δημιουργός: panos danos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γλυκιά ανάμνηση που μού’ μεινες πια μόνη
αλάνθαστό μου ένστικτο που χάθηκες στη σκόνη
θα’ ναι πληγής ενθύμιο το πρώτο το φιλί σου
φυλαχτό αιώνιο για όλη τη ζωή σου..

Θολή η αγάπη μας στους στίχους μου θα τρέχει
θα κλαίει με δάκρυα που τώρα πια δε σ’ έχει
τα πάντα γύρω μου σα φλόγες και πονάνε
οι χίμαιρες της αύρας σου τα λόγια σα μετράνε..

Μα ξάφνου όλα αλλάζουνε , γεννιέσαι πια μπροστά μου
τα λόγια δεν τρομάζουνε, Θεός νιώθω κοντά σου..

Σαν έτοιμος από καιρό να ζήσω αυτή τη νύχτα
παγιδευμένος στον ειρμό που κάποτε μαζί σου είχα
ώρα για χάδια έρωτα στης φαντασίας μου την πάλη
μέρες και νύχτες φωτεινές απ’ του ποτού τη ζάλη..

Λευκά πουλιά του έρωτα ζεσταίνουν την ψυχή μου
ανέλπιστα τα όνειρα θαμπώνουν τη ζωή μου
κερί αγάπης η ευχή σου που θα μένει
κι ένα σου δάκρυ τη ζωή μου θα ομορφαίνει..

Ένα λυχνάρι έμεινε και μια καρδιά φωτίζει
κάθε σου χάδι μια φωτιά το παρελθόν θυμίζει
θέλω τα πάντα δεν μπορώ την τρέλα μου ν’αφήσω
είναι απόπειρα στιγμής την τρέλα μου να ζήσω..

Σ’ αυτόν τον κόσμο τον τρελό δε χάθηκε η ελπίδα
αχ να μπορούσαν όλοι να βλεπαν αυτό που σαν παιδί εγώ είδα
είναι το χρώμα τ’ ουρανού , της θάλασσας το μεγαλείο
είναι εκείνος που αγαπά , όλα ένα ανοιχτό βιβλίο..


Ο άνεμος που έρχεται με φέρνει πια κοντά σου
η αγάπη που μας ένωσε θα’ ναι το στήριγμά σου
στιγμές που θα θυμίζουνε την πλάνη μιας κατάρας
νότες που θα παίζουνε το κλάμα μιας κιθάρας..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2012