Επί ξύλου κρεμμάμενη

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Δόξες που χάθηκαν με πόνο αναπολώ
Γυρνώ χαμένος, πρόβατο απολωλό
Μάταια ψάχνω του ελέους σου το μύρο.
Την αγκαλιά σου, τα δυο χέρια σου να γείρω.

Πόσο με κούρασε του κόσμου η ερημιά
Για κέρδος φάνηκε. Κι όμως είναι ζημιά!
Με λάμψη έμοιαζε όμως είναι σκοτάδι
Παλάτι ήτανε και έγινε ρημάδι

Θέλω ν΄ακούσεις όσα δε σου έχω πει.
δες τη καρδιά μου που στα δυο έχει κοπεί.
Με της αλήθειας το νερό ξεδίψασέ με
για όσα μου ‘ταξες ξανά ετοίμασέ με.

Βροχή μονότονη αυτή η μοναξιά
μαχαίρι δίκοπο η κάθε μια σταξιά.
Και ψιθυρίζω με φωνή τρεμάμενη:
Επί του ξύλου αγάπη κρεμμάμενη. [/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-04-2012