Λυπημένες Νύχτες

Δημιουργός: Γιάννης19, Γιάννης Θωμαίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νύχτωσε, ξημέρωσε κι ακόμα το παρελθόν λυπάμαι
αφού τον πόνο να αντιμετωπίσω
δεν έχω βρει δύναμη και φοβάμαι.
Στιγμές που κόλαση γίνεται η στιγμή
και άλλες τόσες
που ξανά και ξανά θες να ζήσεις από την αρχή.
Δυο λόγια κομμάτια και μετά σιωπή
μας οδηγεί στο πουθενά, στη μηδενική αρχή.
Ξανά και ξανά ίδια, ολόιδια λάθη
τις μέρες προσπερνώ
και τα βραδια ανασταίνω παθοί.
Παθοί που δικαιολογημένα έχω αφήσει
μα πάντα θα 'ναι εκεί
ότι και να προκύψει.
Η θυμίσει, το μυαλό μου έχει πριονίσει
και η ψυχή μου κλοτσάει
θέλει από το σώμα να ξεχωρίσει.

Όσες νύχτες και αν περάσανε,
όσες στιγμές θέλαμε να ζήσουμε μα τις χάσαμε
με όσους θέλαμε μαζί να γεράσουμε
τελειώσαν όλα, έτσι απλά..
Όσες νύχτες και αν μας αλλάξανε
μας έστρεψαν προς το ίδιο μας το εγώ
μα όσο η παλεύει η ψυχή με το άγνωστο
θέλω να το ζω..

Κανε κάτι για τον εαυτό σου
και ας είναι από λύπη
ποτε δεν είχες κάτι να του πεις
μερικές φορες σου λείπει.
Να η λύση, διόρθωσε λάθη
διώξε ανθρώπους
που δεν έχουν κλάψει κανένα βραδυ

Να είσαι εκεί
για όσους μείνουν
κάθε παγωμένη στιγμή
και όσο οι φόβοι σου περνούν μορφή
ο καθένας από αυτούς
θα 'χει κάτι να σου πει

Και ίσως όπως περνάει ο καιρός
μένεις μοναχος, δεν έρχεται ο άνθρωπος που περιμένεις
κι η ψυχή σου τον ζητα μανιωδώς
τότε μην κλειστείς σε εσένα..
μην κλειστείς σε εσένα..
μην κλειστείς σε εσένα.
Να τον περιμένεις μια ζωή
το βραδυ μες την σιωπή
και θα 'ρθει
όταν έχει κάτι να σου πει

Χαμογέλα με τα καλά που θα του 'ρθούν
σαν να 'σαι εσύ
μα μην περιμένεις να το εκτιμήσει
καμιά ώρα και στιγμή.
Αφού δεν ήταν μαζί σου από την αρχή
μην περιμένεις ποτε να 'ρθει να σε βρει.
Μείνε δυνατός όσο περνάει ο καιρός
μα πάνω από όλα ζωντανός
για να μην σου μείνει κανέναν καημός

Κλαίω για ότι ήταν ζωντανό και πέθανε
για όσες βολές μου έριξε αυτό, ρίχνοντας με στο κενό
για όσα έδωσα και ποτε δεν πήρα πίσω
για ότι περίμενα και δεν ήρθε
για πράξεις που δεν εκτιμήθηκαν
για λόγια που δεν ειπώθηκαν
και για άλλα που στο χρόνο μαρμαρώθηκαν
για ότι έμεινε στο όνειρο
για ότι άθελα του εμενα σκότωσε

Αρχίζω από το μηδέν
σαν κοινός εγκληματίας
που μόλις έχει αποφυλακιστεί.
Έχω να ζήσω τόσα
που με ιδρώτα κέρδισα
δεν θα τα αφήσω όσο και αν ολιγώρησα.
Έχω να ξεχάσω τόσες ανούσιες καταστάσεις
μπερδεμένες και πεταμένες φράσεις
να ακρωτηριάσω ότι υπερεκτιμησα
να καταλάβω πως ότι δεν έχω
ποτε πραγματικά δεν είχα

Ότι την ψυχή μου σημάδευε
κατάλαβα ότι τα κατάφερε καλά
μα εγώ πάντα χαμογελούσα
έκανα πως δεν άκουγα τι μου λέει η καρδια
τα βραδια μονο ξεσπούσα σε πανικό και κλάματα
για όλα αυτά τα ψέματα.

Ψεύτικα όλα
ψεύτικη η αγάπη
και όλα χαμένα.
Ψεύτικα όλα αυτά που αγάπησα πολύ
ψεύτικα όλα αυτά που δεν είναι εκεί
ψεύτικος ο κόσμος γεμάτος φαντάσματα
χώρισα την ψυχή μου σε ένα σορό μικρά κλάσματα.
Το αληθινό τέλος
φέρνει μια ψεύτικη αρχή.
Κι αναρωτιέμαι
αν ακόμα μπορώ να επιβιώσω
άλλη μια λυπημένη νύχτα
για να δω την ανατολή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2012