Ότι η αγάπη δεν χρειάζεται

Δημιουργός: Γιάννης19, Γιάννης Θωμαίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γίνομαι στόχος
κάθε φορα που νιώθω μονος
τα αισθήματα μου έχουν στερέψει
σαν άγονη γη που κανεις δεν θέλει να προστατέψει,
είμαι ορφανός.
Περιμένω ανενδοξα
να προβλέψω εξελίξεις
αναλύοντας κάποιο γεγονός.
Έτσι φτάνει στο βλέμμα μου
κάποιος οιωνός
Σημάδι πως μ'αγαπάει ακόμα ο Θεός
η φωνή που χαμηλόφωνα ψέλνουν τα δάκρυα
είναι ο προσωπικός μου αοιδός.
Είμαι φτωχός ναυπηγός
γίνομαι της οργής, της θλίψεις, της τύψεις
της ενοχης, του θανάτου συνοδος.

Ποτέ δεν πειστικά πως η αγάπη είναι τροχός
πάντα της δικιας μου τις μοίρας ήμουν οπαδός.
Η αγάπη του ενός
ένα φίδι που τρώει την σάρκα
σαν κακός συνοδηγός
πλησιάζει ως τον δικό μου σκελετό.
Έτσι τον χειρότερο για μένα χαρακτήρα πάλι ιοθετώ
και πως είμαι μια χαρά δείχνω στους άλλους
το έργο το παίζω από καιρό
την βιτρίνα μου σκηνοθετώ.
Αισθήματα και αγάπες επανατοποθετώ
είμαι ανίκανος να βάλω όρια σε οτιδήποτε παλιό.
Γυρνώ στον χρόνο
προσπαθώντας ότι έμεινε πίσω να μην λησμονήσω
και αναπολώ..

Χρειάστηκε να κάνω πως γλυκα τραγούδια τραγουδώ
Χρειάστηκε να κάτσω σπίτι καιρό
Χρειάστηκε να κάψω ότι θυμίζει εσένα τρυφερό
Χρειάστηκε να πετάξω από μέσα μου ότι είχα ιερό
Χρειάστηκε να βάλω το σώμα μου σε περιβάλλον βροχερό
Χρειάστηκε να μείνω πίσω για να 'ρθω ως εδώ
Χρειάστηκε να βγάλω από μέσα μου την περηφάνια
να γίνω σε 'σένα ταπεινός
να νιώσω για λίγο νεκρός...

Αραγε ο θεός να το 'χε φανταστεί
έβαλε μέσα σε 'μένα λίγο εσύ
για να αναζητώ μέσα σε 'σένα το άλλο μισό
και να αμφισβητώ το δικό μου εγώ.
Δεν με νοιάζει για 'σένα
αλλα για κάποιον που πέθανε
ζούσε πριν γίνεις εσύ.
Πεθαμένος κι ο μισος μου εαυτός
ναι, εσύ είσαι αυτός!

Σ'αγάπησα γιατί ήθελα να μείνω φτωχός
περίμενα ανώφελα ένα κέρμα να μου πετάξεις
μα δεν μου έδωσες ούτε αυτό δυστυχώς.
Έμεινα πίσω στον δρόμο μοναχος
κρυφοκοιτώντας περαστικούς
άλλοι περνούσαν αγκαλιασμένοι
άλλοι χέρι με χέρι
για μένα ο δρόμος ήταν πάντοτε αδειανός...

Χρειάστηκε να κάνω πως γλυκα τραγούδια τραγουδώ
Χρειάστηκε να κάτσω σπίτι καιρό
Χρειάστηκε να κάψω ότι θυμίζει εσένα τρυφερό
Χρειάστηκε να πετάξω από μέσα μου ότι είχα ιερό
Χρειάστηκε να βάλω το σώμα μου σε περιβάλλον βροχερό
Χρειάστηκε να μείνω πίσω για να 'ρθω ως εδώ
Χρειάστηκε να βγάλω από μέσα μου την περηφάνια
να γίνω σε 'σένα ταπεινός
να νιώσω για λίγο νεκρός...

Αν πιστεύεις πως τα κατάφερες, να σε μισώ
εγώ πιστεύω πως κάπου μέσα μου ακόμα σε ποθώ.
Ένα, ένα ότι έμεινε καρφωμένο πάνω μου το κλοτσώ
για το μέλλον μου αρχίζω ξανά να αισιοδοξώ.
Δεν ήσουν αγάπη
απάτη μου έστησες
με έκανες για ότι σε θυμίζει να διψώ
και για το τι ένιωθα να βλαστημώ

Κοίταξα λίγο παραπέρα
κατάλαβα πως όπου υπήρχες μέσα
έκανες την εικόνα να ασχημίζει.
Και μετά με δυο κουβέντες
την καρδια μου με αγάπη να ξαναγεμίζει.
Πιστεύοντας πως εσύ έφταιγες
που η κατάσταση νοστιμίζει.
Πάντα με κοιτούσες στα ματια
ήξερες τι είναι αυτό που τα αισθήματα μου ρυθμίζει.
Μα καταβάθος το 'χες κρυφό
πως το να σαγαπώ με υποβαθμίζει

Ότι η αγάπη δεν χρειάζεται
το 'κάνα για να φύγει από κοντά μου.
Σφίγγοντας τα δόντια
ξαναβρίσκω την αληθινή χαρά μου.
Ότι η αγάπη δεν χρειάζεται
φαίνεται ήμουν εγώ
το μισό εγώ μου
για πάντα θα αποθώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2012