Ο λαός αναζητεί τους αρχηγούς του

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ο λαός αναζητεί τους αρχηγούς του</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ο λαός αναζητεί τους αρχηγούς του</b><p>Δημιουργός: montekristo<p><i> Δημήτρης Γληνός, Σεπτέμβρης 1942 - Μέρος τρίτο</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ<br />
<br />
5. Ο ΛΑΟΣ ΑΝΑΖΗΤΕΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΟΥ<br />
Ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας βγαίνει σαν υπέρτατο χρέος όλων των Ελλήνων, όλων των λαϊκών στρωμάτων από τις σημερινές αντικειμενικές συνθήκες και από την ψυχική διάθεση του λαού. Είναι ένας αγώνας παλλαϊκός και δε μπορεί να γίνει παρά από το σύνολο του λαού. Θα είναι αγώνας μαζικός. Ως τόσο ένας τέτοιος αγώνας χρειάζεται και πνευματική και πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Ο λαός δεν μπορεί να αγωνιστεί ασύνταχτος. Ο αγώνας είναι πολύπλευρος, και διεξάγεται μ' όλα τα μέσα, αρχίζοντας από την απλή παθητική αντίσταση και φτάνοντας ως τη μάχη, με τ' όπλο στο χέρι. Ο αγώνας είναι καθημερινός. Κλείνει μέσα του όλες τις ενέργειες που κάνουμε σαν άτομα και σαν ομάδες, με τελικό σκοπό την απολύτρωσή μας, αρχίζοντας από τη στάση που δείχνουμε απέναντι στους ξένους και στην καθημερινή ζωή, που τους αντικρύζουμε, από τη διεκδίκηση του ψωμιού μας, από τη στάση μας απέναντι στους προδότες, απέναντι στις γυναίκες που εκπορνεύονται με τους ξένους, και φτάνοντας ως την υπέρτατη θυσία και της ζωής μας, αν το καλέσει η ανάγκη. ΄Ενας αγώνας, τόσο πολύπλευρος και τόσο πλατύς, έχει ανάγκη από ηγεσία, από συντονισμό όλων των προσπαθειών, από φωτισμένη καθοδήγηση. <br />
Χρειάζεται πρώτα-πρώτα καθοδήγηση πνευματική . ΄Οσο κι' αν είναι γενική η διάθεση του λαού να παλαίψει για τα δικαιώματά του στη ζωή και για την λευτεριά του, όμως έχουν ανάγκη τα άτομα να φρονηματίζονται κάθε μέρα, να μην λυγίζουν κάτω από τα χτυπήματα της τυραννίας, να μην αποκοιμίζονται πάνω σε προσωρινές επιτυχίες, να μη ξεγελιούνται, να μη συμβιβάζονται, να κρατούνε πάντα καθαρά μπροστά στα μάτια τους τους σκοπούς του αγώνα. Το έργο αυτό θα το εκτελέσει η πνευματική καθοδήγηση. Και το χρέος αυτό πέφτει απάνω σ' όλους εκείνους που από τη θέση τους, το έργο τους, την αποστολή τους ή την εσωτερική κλίση τους, θεωρούνε τον εαυτό τους ή είναι οι πνευματικοί οδηγοί του λαού, οι διανοούμενοί του, οι δημοσιογράφοι, λογοτέχνες, ποιητές, δάσκαλοι, παπάδες, δικαστές, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κτλ. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο λαός πρέπει να νοιώθει κοντά του τους πνευματικούς του οδηγούς, πρέπει να τους βλέπει στην πρώτη γραμμή του αγώνα στην πρώτη γραμμή των θυσιών. Και όμως ο λαός δεν αισθάνθηκε ακόμα όσο χρειάζεται την παρουσία της πνευματικής ηγεσίας στο πλευρό του. Και ο αγώνας, ο εθνικοαπελευθερωτικός έχει ακόμη ανάγκη απόλυτη από πολιτικήν ηγεσία. Τα πολιτικά κόμματα απαρτίζουν την οργανωμένη πολιτική συνείδηση του λαού και την πρωτοπορεία της κάθε κοινωνικής τάξης στους μαζικούς αγώνες. <br />
Ποια, λοιπόν, θέση παίρνουν τα διάφορα ποικιλώνυμα πολιτικά κόμματα της χώρας μας στην επιταγή της σημερινής στιγμής και απέναντι στη διάθεση του λαού ν' αγωνιστεί και να καταχτήσει και να κατοχυρώσει τη λευτεριά του; <br />
Υπάρχει τάχα στάδιο διαφωνίας απέναντι στη μαύρη σκλαβιά, στην εξόντωση που απειλεί καθημερινά όλα τα στρώματα του λαού μας; Υπάρχει στάδιο διαφωνίας για την απαίτηση μιας ενεργητικής αντίστασης απέναντι στον ξένο κατακτητή και στην απαίτηση να κερδηθεί με αγώνα η λευτεριά και να μείνει στα χέρια του λαού; <br />
Ποια στάση πήρανε, λοιπόν, οι διάφοροι ποικιλώνυμοι “αρχηγοί” των πολιτικών κομμάτων απέναντι σ' αυτή την παλλαϊκήν απαίτηση; <br />
Ορισμένα κόμματα συνειδητοποίησαν καθαρά τα συνθήματα που βγαίνουνε σήμερα και από τις αντικειμενικές συνθήκες και από τη διάθεση του λαού να παλαίψει για τη ζωή του και τη σωτηρία του. <br />
Και τα κόμματα αυτά συγκροτήσαν, πριν από ένα χρόνο, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, σα μια κοινή αφετηρία και κοινό στάδιο δράσης για όλη την πολιτική ηγεσία και καθοδήγηση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Από τη στιγμή που διαπιστώνεται, πως ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας επιβάλλεται αναπόδραστα από τις σημερινές αντικειμενικές συνθήκες της χώρας μας και ανταποκρίνεται στην αγωνιστική διάθεση όλου του λαού, από τη στιγμή που διαπιστώνεται πως ο αγώνας αυτός είναι παλλαϊκός και ομαδικός και δε μπορεί να πετύχει παρά μόνο με την ενότητα στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγησή του, βγαίνει επιταχτικό το χρέος από τη μια μεριά για όλο το λαό να ενταχθεί σε μιαν ενιαία εθνική ενότητα, αφήνοντας για την ώρα κατά μέρος κάθε διαφορά πολιτική ή ιδεολογική που πηγάζει από τα μερικότερα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων, όταν για όλους τους ΄Ελληνες και για όλες τις κοινωνικές τάξεις προβάλλει τώρα το υπέρτατο συμφέρον να σωθούν, να καταχτήσουν και να διατηρήσουν τη λευτεριά τους. <br />
Μπροστά σ' αυτό το υπέρτατο παλλαϊκό συμφέρον υποχωρούν όλα τα άλλα για τούτη τη στιγμή. ΄Αρα κάθε ΄Ελληνας έχει την υποχρέωση ν' αφήσει κατά μέρος όλα τα άλλα και να μπει στη γραμμή του αγώνα, πλάι σ' όλα τα' άλλα του αδέλφια, γιατί μόνο η ένωση μπορεί να φέρει τη νίκη. <br />
Παράλληλα τώρα μ' αυτό , από τους ίδιους όρους, βγαίνει από την άλλη μεριά και το χρέος για όλα τα πολιτικά κόμματα και για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, όσοι είναι σύμφωνοι για την ανάγκη και τους σκοπούς του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα, να συγκροτήσουνε την ενιαία πολιτική ηγεσία και καθοδήγηση του αγώνα μέσα στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. <br />
Ποια κόμματα και ποιοι πολιτικοί αρχηγοί μπορεί να μην είναι σύμφωνοι για την ανάγκη και τους σκοπούς του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα; Οι προδότες και οι φασίστες μόνο. Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν πως ο λαός πρέπει να δεχτεί μοιρολατρικά τη σκλαβιά ή να περιμένει να τον σώσουν άλλοι από τη σκλαβιά; Ας το δηλώσουν. Μα και αν δεν το δηλώσουν το ίδιο συμπέρασμα θα βγει από τη στάση τους απέναντι στον αγώνα και απέναντι στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. <br />
Και πραγματικά ποια είναι η στάση των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών αρχηγών, εξόν από τα κόμματα κείνα, που συγκροτήσανε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο; <br />
Ας αρχίσουμε από το Γεώργιο Γλύξμπουργκ και την κυβέρνηση του, τους Τσουδερούς ,Βαρβαρέσους ,Κανελλόπουλους. <br />
Αυτοί έφυγαν στο εξωτερικό, πήρανε μαζί τους όλο το χρυσάφι και όλα τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας, και διακήρυξαν πως ο σκοπός τους είναι να συνεχίσουνε τον αγώνα κατά του ξένου κατακτητή. <br />
Πήρανε μαζί τους όλο το ναυτικό , συγκροτήσανε και μια ταξιαρχία στρατού για να εξακολουθήσει να μάχεται παρά το πλευρό των συμμάχων. Το ευχόμαστε, μα πολλά γεγονότα μας αναγκάζουνε να θέσουμε πολλά ερωτηματικά για την ειλικρίνεια των προθέσεων του βασιλιά και της κυβέρνησής του, απέναντι στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. <br />
Δεν είναι σήμερα η στιγμή να θυμηθούμε την επιορκία του Γλύξμπουργκ, που καταπάτησε τις ελευθερίες του ελληνικού λαού και τον παράδωσε στην πιο αισχρή, την πιο ληστρική, την πιο εξευτελιστική τυραννία των Μεταξάδων, Διάκων, Μανιαδάκηδων. Τώρα είναι η στιγμή του ενιαίου πανεθνικού αγώνα κατά του ξένου κατακτητή, για να λευτερώσουμε τη χώρα από τον ξενικό ζυγό, πράγμα που θα δώσει τη δυνατότητα σ' όλο το λαό να μιλήσει και να αποφανθεί και για το ζήτημα αυτό. Είναι όμως σήμερα τουλάχιστον ειλικρινής όταν λέει πως ετοιμάζει το στρατό για να πολεμήσει τους ξένους. <br />
Και είναι ειλικρινής, όταν με την Κυβέρνησή του απαρνιέται τάχα τα τεταρτοαυγουστιανά αίσχη και υπόσχεται να δώσει στον ελληνικό λαό το δικαίωμα να εκφράσει τη θέλησή του, αλλά μόνον όταν αυτός και η Κυβέρνησή του κρίνουν πως “οφθαλμοφανώς τα εθνικά συμφέροντα δεν θα κινδυνεύσουν από την άσκησιν των ελευθεριών του λαού”; Και τάχα δεν σηκώνει πολύ νερό αυτό το “μόνον όταν...”. <br />
Θα χρειαζόντανε, λοιπόν, πολύ διαφορετικές αποδείξεις για την ειλικρίνειά του. Και μια από αυτές θα ήτανε, λόγου χάρη, αν έδινε εντολή στους οπαδούς του να συνεργαστούνε στο Εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο, και αν το αναγνώριζε, δείχνοντας έτσι, πως αναγνωρίζει την ανάγκη του πανεθνικού αγώνα κατά του ξενικού ζυγού, πως αναγνωρίζει τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού. Ενόσω δεν το κάνει αυτό, και ενόσω υπάρχουνε τόσες ενδείξεις πως και στο εξωτερικό και εδώ η Κυβέρνηση Τσουδερού και ο Κανελλόπουλος και οι εδώ βασιλικοί αξιωματικοί και πολιτικοί εργάζονται με καθεστωτικές υστεροβουλίες, πολύ δύσκολα θα πείσουν τον Ελληνικό λαό πως αγωνίζουνται ειλικρινά για την λαϊκήν απολύτρωση, το διώξιμο των ξένων καταχτητών και την αληθινή κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών απέναντι σε κάθε επιβουλή απ' όπου κι' αν προέρχεται. <br />
Μόνο η απόλυτη και τίμια αναγνώριση των σκοπών του ΕΑΜ και η συνεργασία και η συμμόρφωση μ' αυτούς θα έπειθαν τον Ελληνικό λαό πως συμβάλλουν στον αγώνα για τη λευτεριά του. <br />
Και ας έρθουμε τώρα στα παλιά πολιτικά κόμματα και τους αρχηγούς των, τους παλαιοβενιζελικούς ή παλαιοδημοκρατικούς και τους λαϊκούς. Και οι δυο αυτές μεγάλες μερίδες, κομματισμένες τώρα σε προσωπικές φατρίες, παραμένουν ως ετούτη τη στιγμή μέσα σε μια ακαθόριστη στάση, που ισοδυναμεί με πολιτική λιποταξία. Τίποτα δεν λησμονούν από τις παλιές κακές τους συνήθειες και τίποτα δε διδάσκονται από τις νέες πραγματικότητες. Αν ο λαός περίμενε απ' αυτούς να φρονιματιστεί, κι' από αυτούς να οδηγηθεί στην πάλη του για τη σωτηρία του, θα ήτανε κιόλας από τώρα καταδικασμένος σε θάνατο. Γιατί ο ευνοϊκώτερος χαρακτηρισμός, που μπορεί να δοθεί στη στάση των αρχηγών αυτών, είναι παθητική μοιρολατρία και καιροσκοπία. “Ας περιμένουμε να μας ελευθερώσουν άλλοι και ας καιροσκούμε ν' αρπάξουμε το ψητό της εξουσίας, όταν θα είναι ακίνδυνη η αρπαγή και μόνον ωφελήματα θα μας φέρει”. Αν δεν είναι αυτή η μοιρολατρεία και η καιροσκοπία που τους καθοδηγεί, τότε τι είναι κείνο που τους κρατάει κλεισμένους στα καβούκια τους; Τι είναι κείνο που τους επιβάλλει να αρκούνται σε καφενοκουβέντες με μερικούς παρατρεχάμενους, που περιμένουνε να γλύψουνε κι αυτοί το έτοιμο κόκκαλο της εξουσίας; <br />
Σε τι διαφωνούν προς τους σκοπούς του ΕΑΜ; βρίσκουν, πως ο λαός δεν πρέπει να αντιστέκεται στον ξένο καταχτητή; Φρονούν πως πρέπει να αφήσει δεμένος χειροπόδαρα, απαθής και ατάραχος, να του κλέβουνε το ψωμί του, να τον λιμοχτονούν, να τον τσαλαπατούν; Πως πρέπει ν' αφήσει απερίσπαστους τους προδότες Τσολάκογλου και Γκοτζαμάνηδες να ξεπουλάνε την Ελλάδα στους ξένους και να απονεκρώνουνε την ψυχική αντίσταση του λαού με τα φιλαξονικά κηρύγματά τους; <br />
Δεν χρειάζεται αντίσταση, πάλη, αγώνας καθημερινός και ομαδικός για τη σωτηρία του λαού; Δεν χρειάζεται να χτυπιέται ο εχθρός ώσπου να διωχθεί από τη χώρα μας; Φρονούν πως ο σημερινός αγώνας, ο φρονηματισμός του λαού, η αντίσταση και η πάλη του δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να καταχτήσει τη λευτεριά του και να την κρατήσει δική του; Αρνούνται να μπουν στο ΕΑΜ και να συμβάλλουν στην πραγματοποίηση της εθνικής ενότητας απέναντι στον ξένο καταχτητή γιατί θέλουν τάχα την από τώρα αναγνώριση της Δημοκρατίας, και τον αγώνα κατά του Γλύξμπουργκ και του θρόνου, πράγμα που κάτω από τον ξενικό ζυγό, ενώ δεν είναι πραγματοποιήσιμο, ωφελεί τον καταχτητή γιατί διασπάει τις εθνικές δυνάμεις και αδυνατίζει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Απ' το άλλο μέρος είναι απόλυτα σύμφωνοι με τον Γλύξμπουργκ και τους οπαδούς του για την καταπολέμηση του ΕΑΜ και κάθε λαϊκού αγώνα για το ψωμί και τη λευτεριά. Η τέτοια συμμαχία με το Γλύξμπουργκ τους είναι καλή. Μα η στάση τους αυτή αποδείχνει κι' ένα άλλο. Πως περισσότερο απ' όλα φοβούνται τον ίδιο το λαό. Φοβούνται το ξύπνημα του, φοβούνται την ενεργητική συμμετοχή του στους απολυτρωτικούς αγώνες, φοβούνται μήπως σαν πάρει ο λαός στα χέρια του τις ελευθερίες του, δε θα είναι πια αυτοί εκείνοι που θα τον οδηγήσουνε στην παραπέρα πολιτική του ζωή. Γιατί συνείθισαν ως τώρα να κυβερνάνε από τα πάνω, σαν όργανα που ήτανε πάντα, όχι της λαϊκής κυριαρχίας αλλά της αντιλαϊκής ολιγαρχίας. Και τους τρομάζει κάθε λαϊκό κίνημα, κάθε αληθινό ξύπνημα του λαού, κάθε μαζική πάλη. <br />
Μα το παιγνίδι αυτό δεν μπορεί πια να εξακολουθήσει και γι' αυτούς. Σήμερα είναι η υπερτάτη στιγμή της δοκιμασίας. Αν σήμερα στην πιο κρίσιμη στιγμή της εθνικής ζωής, σταθούνε μακριά από το λαό, το ξεσκέπασμά τους θα είναι οριστικό, κι' ο πολιτικός τους θάνατος, θα επισφραγισθεί από την αδύσωπητη πραγματικότητα. <br />
Και τέλος ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας έχει ανάγκη από στρατιωτικήν ηγεσία. ΄Ένα μεγάλο από την πάλη του λαού διεξάγεται από τις μάζες, πολιτικά ή επαγγελματικά οργανωμένες. ΄Ένα μέρος όμως του αγώνα, και ίσως το πιο κρίσιμο, έχει ανάγκη από στρατιωτική οργάνωση. Από τώρα κιόλας στα βουνά της Ελλάδος ανταρτικά σώματα χτυπιούνται με τον καταχτητή. Αργότερα ο ανταρτοπόλεμος θα φουντώσει. Θα έρθει ίσως στιγμή που θα χρειαστούν αληθινές στρατιωτικές επιχειρήσεις απέναντι στους τυράννους. Κι' έπειτα θα πρέπει να πάρει τις εσωτερικές του ελευθερίες ο λαός, να τις κρατήσει και να τις κατοχυρώσει. Ποιος θα είναι το στήριγμα του γι' αυτό; Ο στρατιωτικά οργανωμένος λαός. Και ποιοι είν' εκείνοι που έχουνε το χρέος να οργανώσουνε στρατιωτικά το λαό και να τον οδηγήσουνε στους αγώνες αυτούς; Τα παιδιά του, που ξαίρουνε την τέχνη του πολέμου. Οι εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, και στρατιώτες που είναι παιδιά του λαού. Αυτοί έχουνε από τώρα να ετοιμάζουνε τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Και πραγματικά ο στρατός αυτός άρχισε να οργανώνεται. Γύρω από αυτή τη μαχητική οργάνωση έχουν χρέος να συγκεντρωθούνε και να βοηθήσουνε όλα τα παλληκάρια, οι αληθινοί πολεμιστάδες, οι ήρωες των βουνών της Αλβανίας. Αφήστε και σεις κάθε διαίρεση, κάθε συμφεροντολογικό υπολογισμό, κάθε παλιά διαφωνία και μπήτε όλοι στις γραμμές του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Ε.Λ.Α.Σ.). ΄Ελληνες αξιωματικοί, τώρα πρόκειται και σεις να δικαιωθείτε απέναντι του λαού, να δείξετε πως είσαστε σάρκα από τις σάρκες του και αίμα από το αίμα του. Πνευματική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία χρειάζεται ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας. Ο λαός αναζητάει τους αρχηγούς του. ΄Οσοι είναι κλητοί και εκλεχτοί ας ακούσουν τη φωνή του και ας τρέξουν στο πλευρό του. <br />
<br />
<br />
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ http://www.scribd.com/doc/90546955/GLHNOS-EAM<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2012</td><td valign=top></td></table><br />