Η μοναξιά παραπατά στου ήλιου το σεργιάνι

Δημιουργός: ip64003, Παναγιώτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μοναξιά παραπατά στου ήλιου το σεργιάνι
Και μεθυσμένη η ομορφιά μιαν αγκαλιά της κάνει

Μην κλαις μεγάλε μου καημέ, σου δείχνω το λιμάνι
Να μην δακρύζεις, μην πονάς. ‘Αν σ’ αγαπώ σου φτάνει;

Την θύμηση ξεδίπλωσε και διώξε τον καημό σου
Το ξέρεις, είμαι δίπλα σου, είμαι ο άνθρωπος σου

Γλυκιά ζωή και προσπερνά τα όμορφα τα χρόνια
Μα έχεις τόση ομορφιά, θα σ’ αγαπώ αιώνια

Τα χείλια σου γλυκομιλούν για της καρδιάς τον πόνο
Μα η λογική δεν το μπορεί, εμέ να θέλεις μόνο

Γλυκά πονάει ο έρωτας, γλυκό τραγούδι θέλει
Ίσως η τρέλα του μυαλού την λογική δεν θέλει

Ίσως να πέρασε η ζωή, περάσανε τα χρόνια
Μα η καρδιά μου αναζητά να μ’ αγαπάς ακόμα

Ένα παιχνίδι είναι η ζωή, γλυκιά χαρά ή δάκρυ
Την αγκαλιά μου να ζητάς, εκεί θα βρεις την άκρη

Παλάτια δεν σου χάρισα, χρυσάφι δεν σ’ αφήνω
Όμως σε κάθε σου στιγμή γλυκό φιλί σου δίνω

Φιλί γλυκό του έρωτα που δεν χωράνε λέξεις
Μόνο παλάτια κι έρωτα σε μια αγκαλιά να πλέξεις

Χαμόγελο στην μοναξιά, γέλιο σε κάθε θλίψη
Θα σου χαρίσω ξεγνοιασιά το χάδι μη σου λείψει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2012