Μνήμες

Δημιουργός: γιος της βροχής, Κωνσταντινος Πορφυρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όσο αρνήθηκα διψασμένα χείλη
και φωνές που αλύχτησαν μέσα στη νύχτα,
ερωτευμένες,
πάντα θα με γυρίζουν πίσω
δυο μάτια οβάλ κοσμήματα
μιας αγάπης περασμένης
καθρέφτες από υλικό ακριβοθώρητο
με σκούρο ασημένιο φινίρισμα
φτιαμένοι λες
να φυλακίζουν τον ήλιο
φανερώνοντας τον τη νύχτα
με όση θέρμη κουβαλά
κι ύστερα γι'αντάλλαμα
να παίρνουν την πνοή
βωβού ακροατή
στο πρώτο φως της ημέρας.

Ως εκεί φτάνουν οι μνήμες μου,
κόρες του παρελθόντος,
εκεί σταματά ο ορίζοντας
λες και παραπέρα
δεν υπάρχει πια ματιά
λες
κι αγγίζεις το σύνορο,
μα τι άνθρωπος των άκρων υπήρξα
σε τόσο στενάχωρα όρια..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-04-2012