Αντίδοτο

Δημιουργός: Denis, Σάκης

Αφιερωμένο μ' αισθήματ' αφοσίωσης κι ευγνωμοσύνης σ' ένα ''τρυφερούλι ελάφι''...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σβήνω το φως,
κι ανάβεις τους πολυέλεους πολυελαίους του πόθου.
Ξαπλώνω,
κι ορθώνεσαι εντός μου θεόρατη.
Κλείνω τα μάτια,
κι ανοίγεις τους κρουνούς του ονείρου.
Κοιμάμαι,
και με ξυπνά το ρολόι του πάθους σου.
Ξυπνώ
και μ' αποκοιμίζεις στην αγκαλιά σου σαν παιδί.
Κρυώνω
και με ζεσταίνεις με τις ανάσες σου.
Διψώ
κι ανοίγεις τις στρόφιγγες της έκστασης.
Πεινώ
και με χορταίνεις μέθεξη.

Κυλιέμαι και σέρνομαι καταγής
και μού φοράς τα φτερά σου στους ώμους.

Με φαρμακώνει ο κόσμος
και γίνεσαι τ' αντίδοτο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2005