Στην πόρτα τού ποιήματός μου

Δημιουργός: ΑΠΡΙΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην πόρτα τού ποιήματός μου


Το δηλητήριο τής οχιάς
κυλάει σαν κρυφό ρυάκι.
Περνά τα σύνορα της μέρας
και χάνεται σε ουρανό κατράμι.


Ο δυνατός αγέρας με φοβίζει,-
-κατάλοιπο νηπιακής ζωής.
Βρισκόμαστε στης Καρυδιάς τον κήπο.
Στη ράχη της με παίρνει η θεία Κίτσα
και τρέχει να προλάβει
την καταιγίδα που έρχεται.


Και πέρασε πάνω από μισός αιώνας.
Εμείς λοιπόν
που ξεγδαρθήκαμε στους αγκαθότοπους τού χρόνου,
νέοι σαν είμασταν νομίζαμε πως ξέρουμε πολλά.
Μα τώρα, όσο περνούν τα χρόνια νιώθουμε λιγότερο σοφοί.


Της περιπέτειας καμηλιέρης ξεπερνώ την έρημό μου.
Σαν υποβρύχιο βυθίζομαι στη σκέψη,
στον ίσκιο τής κληματαριάς.
Και χελιδόνια στην αυλή
να τραγουδούν την προσευχή τους.


Αυτά για σήμερα.
Στην πόρτα τού ποιήματός μου και αύριο θα σας περιμένω.


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

6-27 Απριλίου 2012

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2012