Στο μονοπάτι που χαράξαν οι τσιγγάνοι

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I] Σε αυτή τη πόλη που όλοι οι δρόμοι με γυρίζουν
σαν το καράβι που όλο ψάχνει το λιμάνι
πάνω σε τοίχους τα λουλούδια της ανθίζουν
το κίτρινο αίμα της κυλάει σα το ποτάμι.

Και όλες τις νύχτες στο κορμί της που αλητεύω
και προσπαθώ να αγκιστρωθώ κάπου, να ζήσω
μου λέει ψέματα και εγώ όλα τα πίστευω.
-Ξέρεις μωρό μου πως ποτέ δε θα σ' αφήσω.

Δε ξέρω μάγια σκοτεινά αν μου'χει κάνει
και όπου και αν πάω ότι και αν κάνω καταστρέφω.
Σα το καράβι που όλο ψάχνει το λιμάνι
την αγκαλιά της νοσταλγώ και επιστρέφω.

Με ψευδαισθήσεις και σειρήνες με κοιμίζει
στα πεζοδρόμια που κοιμούνται οι ζητιάνοι.
Για να μη φύγω με υποσχέσεις με ταίζει.
Μπροστά μου μπαίνει και μου κρύβει το λιμάνι.

Πάντα μ'αρέσαν τα τραγούδια που κυλούσαν
σα το ρυάκι πριν να πέσει στο ποτάμι
και παραμύθια για διαβάτες που ζητούσαν
δρόμο δικό τους μακριά απ'το καραβάνι.
Αύριο πιά όταν τα φώτα όλα ανάψουν
θα πιώ τη νύχτα, θα ντυθώ με το σκοτάδι
και όσοι με χάσανε ας έρθουν να με ψάξουν
στο μονοπάτι που χαράξαν οι τσιγγάνοι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2012