προς

Δημιουργός: zentikes, Αλεξανδρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I]κάθε ενδιαφερόμενο:

Στην δύση μου
Μοιάζει το όνειρο ,ομίχλη
Υγρό σαν τις ορμές που πάλλονται στα παντελόνια έφηβων παλικαράδων
Σαν άγουρα σπυριά που έρχονται μαζί με την γυναικεία διαίσθηση που γεννιέται με τα κόκκινα σημάδια στο βαμβακερό εσώρουχο
Κι όμως είμαι κι όμως έγινα
Ομίχλη
Σαν τα δάκρυα που τα βλέπεις στον καθρέφτη να κυλάνε και λες θα τα σκουπίσω και θα φύγουν
Τα σκουπίζεις
Και γίνονται ρυτίδες
Ενόραση
Μια ζωή μισούσα τον ΔΟΝ πως θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος τόσο αφελής;;
Πως θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος για τόσο καιρό που δεν μπόρεσε να αλλάξει κάτι
Ούτε το εαυτό του ;;
Ο γελοίος!
Ξέρεις κάτι;; στην τελική αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ότι άρχισε να μ αρέσει να πολεμάω τους ανεμόμυλους
Θυμίζω ενα μπλουζ που άκουγα κάποτε και δεν τελείωνε ποτέ η σταμάταγε απότομα αφήνοντας σου μια γεύση στρυφνή το στόμα κάτι σαν άρχισες ξαφνικά να μασάς το τσιγάρο σου
Δεν ξέρω γιατί σου γράφω ,ίσως γιατί ξέρω πως δεν τα διαβάσεις
Θέλω να ξέρεις απλά ότι αυτό που έλεγα ,ξέρεις ;;,θυμάσαι ;;
Δεν μπορώ να αλλάξω είναι η φύση μου έτσι
Ψέματα έλεγα
Μου έτυχαν πολλά παρα πολλά ναι θα μπορούσα να αλλάξω αν το ήθελα
Αλλά ξέρεις, αυτό που δεν μπορώ να ξεπεράσω είναι η εικόνα
Που με βλέπω από ψιλά να λέω σε φίλους και γνωστούς
΄΄Όσο έζησα το ήθελα να ζήσω έτσι και το πίστευα να ζήσω έτσι
Είμαι εντάξει ΄΄
Ναι αυτή την εικόνα δεν μπόρεσα να την ξεπεράσω
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω πάλι και ξέρεις προσπάθησα αλήθεια προσπάθησα αλλά δεν μπόρεσα να θυμηθώ τα μάτια σου ,ίσως γιατί δεν τα είδα ποτέ ίσως γιατί δεν ήμουν εκεί να δω την στάση σου
Καλή μου μην στραβώνεις δεν φταις εσύ
Ίσως δεν προσπάθησα πολύ
Ίσως ήμουν απασχολημένος με του ανεμόμυλους
Ίσως ακόμη δεν ήρθε η ώρα να δω
Μπορεί σε μια στάση ,σε μια ουρά στο ταχυδρομείου να καταλάβω ότι είσαι πίσω μου
Να ξέρεις θα το καταλάβω όπως και συ
Θα κουνηθεί ο αέρας θα μας κάνει σινιάλο
Μην ανησυχείς
Καληνύχτα…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2012