Δε θα 'θελα

Δημιουργός: Αρετή2, Αρετή Αντωνακοπούλου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν θα 'θελα να είμαι σαν εσένα
Να κυνηγάω χαμένα ιδανικά
Δεν θα 'θελα να είμαι σαν εμένα
ʼδειο σώμα χωρίς ελπίδα πια
θα θελα να είμαι όλο το πλήθος
μιας πορείας ειρήνης σιωπηλής
θα θελα να με το βράδυ ένα αστέρι
που δεν το βλέπουνε τα όνειρα της γης.

Δεν θα θελα να είμαι ο δολοφόνος
Χιλιάδων δέντρων και περίεργων πτηνών
Δεν θα θελα να είμαι αυτός ο πόνος
Όλων αυτών που πλήγωσες καρδιών
Θα θελα να είμαι η χαρά μέσα στα μάτια
Ενός παιδιού που ξέρει μόνο να γελά
Θα θελα να 'ξερα μονάχα την αλήθεια,
Γιατί στο πλήθος νοιώθω τόση μοναξιά.

Δεν θα θελα ακόμα ένα καλοκαίρι
Που με ζεσταίνει και με καίει σιωπηλά
Δεν θα θελα να μου κρατάς το χέρι
Θέλω να πάω μόνη μου εκεί που πάω πια.
Θα θελα να χα μια καρέκλα
Να ξεκουράζονταν οι έγνοιες μου ξανά
Θα θελα τα σπίτια να είναι άδεια
Σε ένα δρόμο που δεν βγάζει πουθενά.

Δεν θα θελα να είμαι σαν εσένα
Να κάνω όνειρα και να ξεχνάω να ζω
Δεν θα θελα να είμαι σαν εμένα
Μια ψυχή που τριγυρνάει στο κενό
Θα θελα να με ένας ζητιάνος
Κουλουριασμένος με εφημερίδες περσινές
Θα θελα να μην έχω τόσα όνειρα σπασμένα
Ή δύο μάτια που βλέπουν σήμερα το χθες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2005