Άλωση και λεφτεριά Δημιουργός: Σωτήρης Τσιλ, Σωτήρης Τσιλίκας Η Δημοκρατία υπάρχει μια μέρα κάθε 4 χρόνια. Ας γίνει καθημερινότητα. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Το χρονικό της άλωσης και η αρχή της λευτεριάς
Σωτήρης Τσιλ (08-04-12 / 13-05-12)
Ηταν ένα μαμόθεφτο, άκουγε τη μαμά του
Αρχαία μήτρα μιαρή, παρέμενε σιμά του
Έμελλε ναναι τοπικά, ο 666
Τη χώρα με συντέλεια για να την καταστρέψει
Μες της συντέλειας τον χαμό, οι συμμορίτες όλοι
Κακεντρεχείς κολάσιμοι κρυφοί κουκουλοφόροι
Τις καίριες θέσεις έπιαναν για να τα καταφέρουν
Ναζιστικά στρατόπεδα, σ΄όλη τη γη να φέρουν
Η συμμορία των κακών χτύπησε με το ψέμα
Γκαιμπελική υπόσχεση, για να ρουφήξει αίμα
Βαμπίρ με δόντια κοφτερά και μολυσμένα νύχια
Δείχνει βουρλοχαζόβλακας; Γελάστηκες μέχρι τα μύχια.
Στο αρχιπιόνι των γυπών παρήγγειλε το μνήμα
Με μια βαρειά ταφόπλακα, σαν θά ριχνε το θύμα
Πολλοί δεν το κατάλαβαν με το βλακώδες βλέμα
Γλώσσα με λόγια ύπουλα, βουτούσε μες στο ψέμα
Ο χρόνος στο εξάμηνο, νερό σταματημένο
Στάσημο, ακίνητο, νεκρό, με μούχλα φορτωμένο
Μεσ’ στο σκοτάδι το πηχτό, αλώνιζε η λάμια
Πλέκοντας δίχτυ όλεθρου, με λαμογιών πλοκάμια
Στοχοποιούσε τ΄ όπλο του, σαν βόμβα μεγατόνων
Κι έτσι η χώρα έγινε περίγελο γειτόνων
Έμασε όλα τα θεριά να την κατασπαράξουν
κι άνοιξε όλες τις πληγές για να την αφαιμάξουν
Μίλησε και για όλο το λαό πως είν΄ διεφθαρμένος
Ύπουλα, μουλωχτά, συνωμοτικά, πως είν΄ κατεστραμμένος
Και ο παπαγάλος το ριξε, μαζί τα φάγαμε όλοι
Ίσκιος, η χώρα βρόμησε ενοχή, πανάθλιο παρασόλι
Σαν παπατρέχας σβουριχτός μαγάριζε την πλάση
Με το κρυμένο ριζικό, το σχέδιο να προφτάσει
Μες στη σαπίλα των στοών, συνάντα συνενόχους
Όρνεα, Ύαινες, τρωκτικά, οχιές, ολέθριους μετόχους
Σαν τέλειωσε το σχέδιο πούχαν αποφασίσει
Άρχισε και στα φανερά τι είχε να χτυπήσει
Φαίνονταν τζούφιος τζερεμές, ένα σαρδάμ χαιβάνι
Στο μακρυνότερο νησί σαν έβγαλε φιρμάνι
Ζήτησε τη νεκρόκασα, το μνήμα και την πλάκα
Τις αλυσίδες τις χοντρές κι ας να τον λεν μαλάκα
Αντίδραση δεν φάνηκε, τι όλοι ναρκωμένοι
Το σχέδιο το προχωρά, πούν΄ όλοι ζαλισμένοι
Και δόλια, βρήκε τεχνικό, με δανεισμό να δέσει
Βρόγχο θηλιά για το λαιμό, καταστροφή να πέσει
Υπογραφή μονάκριβη, παράνομη, λαοπλάνα
Νάρκωσε τύφλωσε πολλούς, με της κλεψιάς τα πλάνα
Τον κίνδυνο μεγένθυνε, φρούδες ελπίδες δίνει
Δομώντας το ξεπούλημα που φέρνει σκοτοδίνη
Ήταν πειθήνιο κάθαρμα, όχι μόνο προδότης
Δοσίλογος διαβολικός, δοσμένος καταδότης
Το λάθος το διόρθωσε, δεν ήταν πια παράνομο
Κι όλα ήταν νομότυπα, με μπόχα του υπόνομου
Στο μνήμα έφερε παπά, να αγιάσει, νάρθει χρήμα
Πουτάνες, πόρνοι και τυφλοί, αδιάβαστο το κρίμα
Τότε ο λαός κατέβηκε, μύριοι αγανακτήσαν
το έγκλημα ν΄ αποτραπεί, τι νοιώθαν προδοθήκαν
Μαύρες δυνάμεις έτοιμες, χτυπήσαν την Πλατεία
Γκλόμπ και σπασμένα μάρμαρα, ματώσαν λαό και Πολιτεία
Αδιάβαστοι στο δόκανο και ηθικά κρετίνοι
Πιάστηκαν μεσ΄ στο θίασο, σαν νάταν αρλεκίνοι
Στον ψεύτικο τον κόσμο τους το παίζανε σωτήρες
Μαριονετάκια θλιβερά, μοχθηρά κινούσαν οι μνηστήρες
Μες στη φουρτούνα των στιγμών στήριξαν το μνημείο
Σαν καταβόθρα να ρουφά, ιστορικά σα μελανό σημείο
Να θάψει μέλλον, έδαφος, νερό και ουρανό
Να μοιάζει κάθε όνειρο άπιαστο, μακρυνό
Και ο λαός τα βίωνε σαν ένα εφιάλτη
Ήταν δεμένος κι έμοιαζε με ναρκωμένο άλτη
Όμως οι κάλπες στήθηκαν κι ο κόσμος εξανέστη
Είν΄ πια καιρός, παραδοχή κι ευχή, πως ο λαός ανέστη
Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2012 | |