ήρεμη ζωή δεν υπάρχει ούτε στον παράδεισο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>ήρεμη ζωή δεν υπάρχει ούτε στον παράδεισο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>ήρεμη ζωή δεν υπάρχει ούτε στον παράδεισο</b><p>Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, <i>Κατερίνα Θεωνά </i><p><i> ..............................1....................................</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Εκείνη τη Δευτέρα,οι εκπλήξεις διαδέχονταν η μία την άλλη.Ήξερα ότι ο Παύλος μου έλεγε ψέμα<br />
τα,δεν ήμουν όμως σίγουρη πόσο συνειδητά το έκανε.΄<br />
Τάχυνα το βήμα μου και τον πρόλαβα λίγο πριν περάσει το κατώφλι της παλιάς σιδερένιας πόρτ<br />
ας.<br />
-Πόση ώρα είσαι εδώ(ρώτησε με φωνή που μόλις  ακουγόταν)<br />
-Ούτε πέντε λεπτά............δεν τον άφησα όμως να βγάλει νοερά τον παραμικρό αναστεναγμό ανα<br />
κούφισης............σ έβλεπα όμως και ξέρω ότι εδώ μέσα ήσουν πάνω από μιάμισυ ώρα.<br />
-Με έβλεπες.......πως?με παρακολουθείς.<br />
-Θα μπορούσε.........μόνο που ξέχασες ότι είναι 26 του μήνα κι ήταν να πάμε σ εκείνη την βαρετή ...<br />
εκδήλωση,που κανένας μας δε ήθελε αλά και οι δυό είχαμε υποχρέωση να βρεθούμε.<br />
-ωωω......μα πως,το ξέχασα .......το είχα και σημειώσει<br />
-Αστο βρε Παύλο.....άστο,που να πάρει,έπρεπε να περάσεις μιαμισυ ώρα σ αυτό το παράξενο σπι<br />
τι.δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι,και μπορεί να είχαμε συμφωνήσει να μην ελέγχει ο ένας....<br />
τον άλλο,άλα στο σημείο που δεν κι<br />
-Κατερίνα αν περνάει από το μυαλό σου ότι εδώ μέσα συναντιέμαι με κάποια άλλη γυναίκα ....εχω<br />
να σου πω<br />
-Οχι δε θέλω να μου πεις τίποτα,γιατι μάλλον ψέματα θα είναι.Παύλο έχω την εντύπωση ότι μαζί<br />
σου κινδυνεύω,δε θέλω να διακόψουμε,'ομως για τη ζωή μου και την ασφάλεια μου έχω δώσει<br />
μάχες,Ενώ εσένα .......σ αγαπώ,χωρίς ηρωισμούς κι ίσως να μη σ αγαπούσα αν ήξερα ότι θα......<br />
μπω σε επικινδυνα παιχνίδια....................Οταν λοιπόν θα είσαι έτοιμος να μου πεις τι σου συμβαί<br />
νει και σίγουρος ότι δεν κινδυνεύω ,μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου.<br />
Εφυγα σχεδόν τρέχοντας,χωρίς να κοιτάξω πίσω μου,Εβγαλα από τη τσέπη του μπουφάν τα........<br />
σκούρα γυαλιά και έτσι θαμπά όπως ήταν (χωρίς να τα σκουπίσω)τα φόρεσα για να μη φαίνονται<br />
τα δάκρυα στα μάτια μου.<br />
Σταμάτησα το πρώτο ταξί που πέρασε,και παρ όλο που μου είπε ότι θα πάει πρώτα από Δάφνη...<br />
για να αφήσει την ηλικιωμένη κυρία που καθόταν στη θέση του συνοδηγού,εγώ συμφώνησα να<br />
κάνω αυτή τη μίνι εκδρομή ανα την Αθήνα παρά να περιμένω να περάσει κάποιο άλλο.<br />
Εφτασα στο σπίτι αργά τ απόγευμα,το γραμματοκιβώτιο ήταν ήδη γεμάτο με λογαριασμούς ειδο<br />
ποιητήρια και γενικά υπενθυμίσεις υποχρεώσεων που είχαν συσωρευτεί από αμέλεια αδικία η<br />
και άσχετες καθημερινές αιτίες.<br />
Ευτυχώς που είμαι ακόμα μόνη (σκέφτηκα)εννοώντας ότι δεν είχε επιστρέψει κανείς από τους<br />
δικούς μου ακόμα στην Αθήνα............τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι τον Παύλο ,δεν το λογα<br />
ριάζα δικό μου άνθρωπο.......'αλλωστε δε μέναμε και μαζί.περιστασιακά μόνο,κάτι που εξυπηρε<br />
τούσε την ανεξαρτησία και των δυό μας.<br />
Κι ήρθαν αυτές οι τελευταίες εξελίξεις ............που δε μ απειλούσαν απλά με ένα χωρισμό.......αλά<br />
με ποιός ξέρει τι σκοτεινές και μπερδεμένες καταστάσεις.<br />
<br />
                                                       ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.......................<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2012</td><td valign=top></td></table><br />