διάφορα (7)

Δημιουργός: Antony-P, Αντώνης Περρής

Στίχοι και μουσική: Antony-P

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα αμπέρ μου θα λιώσουν.

1) Πάψε βρε μωρό μου να με προκαλείς
κι΄ όλο πως θα φύγεις να με απειλείς,
δεν αντέχω άλλο νεύρα μου πολλά,
κάπου πια δεν πάει, σκέψου το καλά.

R. Κι΄ όλο είν΄ άνω κάτω το δικό μας το σπίτι,
κι´ όλο λες (απειλείς) πως θα φύγεις μα η τόλμη σου λείπει,
δεν αντέχω πιά άλλο με τα βάτ και τα βολτ σου,
τα αμπέρ μου θα λιώσουνε και θάναι για κακό σου.

2) Κι΄ όλο λες πως θα μου πεις ώρα καλή,
μα εν τέλει πόσο αντέχει το γυαλί,
πάψε επί τέλους αν με αγαπάς,
και φιρί φιρί πια άλλο μην το πας.


Τα πιό όμορφα μέρη.

1) Η γλυκειά του πόθου μου η έξαψη,
με ρυθμό,με παλμό και με ένταση,
στάλα-στάλα με φτάνει
στην έκσταση.

R. Μεσ΄ στου πόθου, του πάθους, του ονείρου
τα πιο όμορφα μέρη με πας,
κι΄ η καρδιά μου που τόσο καίει για σένα,
ζει μόνο για σένα που την αγαπάς.

2) Τα ωραία που ζω είν΄ αμέτρητα,
να σε έχω και δε με φοβίζει το έπειτα,
απ΄ την ώρα μαζί σου που μπλέχτηκα
και τι δε γεύτηκα.


Ο παροδικός. Ζεϊμπέκικο

1) Ήμουν ένας κι΄εγώ μεσ΄τους άλλους
π΄όταν με βαρέθηκες με παράτησες.
Μ΄έλεγες έρωτά σου μεγάλο, μ΄αμφιβάλω
στη ζωή σου εσύ ποτε αν αγάπησες.

R. Ήμουν κι΄εγώ άλλος ένας παροδικός
κι΄ας νόμιζα πως ήμουν ο μοναδικός.(δις)
Μα δεν πειράζει όσα έζησα εγώ,
αχ να τα ζούσα πάλι, πως το νοσταλγώ.


2) Πόσα έπαθα απ΄τα γλυκά σου τα χείλια,
μα αν γυρνούσαν τα χρόνια ας τα ξαναπάθαινα,
γιατί σαν τα φιλία σου και την αγκαλιά σου,
αχ να τα ξαναείχα και τι δε θα ΄δινα.



Πλην.

1) Κι΄ έτσι εσύ που ήσουν για μένα
το κάθε τι το παν μεσ΄ στη ζωή,
μόλις κατάλαβα τ΄ ατέλειωτό σου ψέμα,
έγινες πλην για μένα την ίδια τη στιγμή.

R. Κι΄ έτσι από συν έγινες πλην,
το μείον πιά μετράει,
κομμάτια είναι το γυαλί
και δεν ξανακολλάει.

2) Κι΄ έτσι εσύ ο έρωτάς μου,
εσύ που μούδωσες να πιώ χολή,
εσύ που ήσουν η μεγάλη μου αγάπη,
έγινες πλην για μένα, έσπασες σα γυαλί.


Γκρίζο. Ζεϊμπἐκικο

1) Αφού μ΄ έκαψες και μ´ έκανες στάχτες,
πως να μην είναι γκρίζο το χρώμα μου,
κλαίει η καρδιά μου, γι΄ αυτό και έχει
τόσο πικρή γεύση το στόμα μου.

R. Γκρίζο και σκούρο ειν΄ η ζωή μου...
γεμάτη με καημό
και φταίει ο έρωτας που ήμουν σκλάβος σου
σ΄ υπέρτατο βαθμό.
Σκούρο και γκρίζο... και που σε βρίζω,
μηδέν το ώφελος,
που ´μαι ναυάγιο, μ΄ αφού το έβλεπα
πως ήσουν σκόπελος.

2) Βραχνή η φωνή μου σα σε θυμάμαι
βγάζει το κλάμα μου,
μα ποιός μου φταίει π΄ αιχμαλωτίστηκα
ο ίδιος(η ίδια) στο δράμα μου.


Τόσο αγαπώ πρώτη φορά.

1) Δεν είν΄η πρώτη μου φορά που αγαπώ,
μα τόσο αγαπώ πρώτη φορά
κι΄ όλα τα δίνω για σένα μάτια μου,
π΄ όλο με φτάνεις μέχρι την παραφορά.

R. Κι΄ όλα (περιγράφονται) ζωγραφίζονται κι΄ αποθανατίζονται,
στάχτη σα με κάνεις,
μάτια μου πως σ΄αγαπώ και θα σου το ξαναπώ,
κι΄ απ΄ τον έβδομο ουρανό πιό ψηλά με φτάνεις.

2) Δεν είν΄η πρώτη μου φορά που αγαπω,
όμως η πρώτη π΄ άγαπώ τόσο τρελλά,
κι΄όλα τα δίνω για σένα μάτια μου
γιατί η ζωή μου μέσα στ΄ όνειρο κυλά.



(Ωχ) Τι έχει πάθει ο εαυτός μου.

1) Τώρα που γνώρισα το πριν και το μετά,
με τίποτα δε σε αλλάζω φως μου,
όλα σου είναι τόσο ονειρευτά,
μάτια μου τα πιο όμορφα του κόσμου.

R. (Ωχ) Τι έχει πάθει ο εαυτός μου,
μ΄ όλα όσα έχεις φως μου
και τα μέσα και τα έξω,
μα ας μην τα εξειδικεύσω,
(ναι μ´εσένα ο εαυτός μου,
είναι τρελλαμένος φως μου
γιατί απ´ άλλες κατα μίλια
προηγείσαι άγριά μου ζήλια.)

2) Αχ νάξερες γλυκά μου μάτια λατρευτά,
πως νιώθω κάθε ώρα και στιγμή μου,
γούστα μου τόσο ονειρευτά,
π΄ ένα παράδεισο έχεις κάνει τη ζωή μου.


Κολάζεις και κολάσεις. Συρτοροούμπα

1) Τι να κάνω ν´αλλάξω
που μ´αρέσεις πολύ,
πούμαι εύθραυστος σαν το γυαλί,
μπρος στα ωραία σου όλα
που μου ρίχνουν θηλιά,
παραδίδομαι φως μου
και δε βγάζω μιλιά.

R. Εσύ μωρό μου κολάζεις και κολάσεις,
γιατ´ είσαι όλη η ομορφιά της πλάσης,
κι´ είμαι τρελλός για σένα ως και τα ἐγκατά μου,
μάτια μ´ ωραία και χείλη λατρευτά μου.

2) Πως δαμάζω το είναι μου
που τρελλά σε ποθεί,
απ´ το πάθος του να ξεκαρφωθεί,
μπρος στα ωραία σου όλα,
όμορφό μου μωρό
που και ποιόν δεν τρελλαίνουν,
πως να αδιαφορώ.


Ουδέν.

1) Στον έρωτα ταιριάξαμε και σ΄αρκετά εν γένει,
μας πρόδοσ΄όμως ο εγωϊσμός,
κάπου πιά δεν αντέξαμε στις αντιπαραθέσεις,
και έφτασε για μας ο χωρισμός.

R. Συνήθεια κι΄εγωϊσμέ και νεύρα μας σπασμένα
κι΄έτσι οι δυό χωρίσαμε, βεβαίως λανθασμένα,
άθλιε χαρακτήρα μου καί τόσο ασταθή μου
τι κέρδισες εγωϊσμέ πολύ περιπαθή μου.

2) Τι σχέση αν τα βρήκαμε τόσο καιρό οι δυό μας
αφού το αποτέλεσμα μηδέν,
κι΄όπως και άλλοι δυστυχώς χωρίσαμε στο τέλος
κι΄ έκτοτε αναμεσά μας πια ουδέν.


Σεισμός.

1) Βγες μωρό μου να χορέψεις
να γινεί σεισμός,
να γινεί σεισμός,
αχ μωρό μου τι μας κάνεις,
είσαι πειρασμός,
είσαι πειρασμός.

R. Κι΄ αφού γίνεται το έλα να δεις
κι΄ όταν δε λυγιέσαι,
που να δεις τι γίνεται όταν το λυγάς,
ποιόν μωρό μου αγαπάς
ποιόν τρελαίνεις φως μου
ποιόνε λιώνεις μάτια μου
όταν τον φιλάς.

2) Κάθε που περνάς μωρό μου
καίγεται το παν,
καίγεται το παν,
κι΄ οταν βγαίνεις και χορεύεις
κι´ ώχ αμάν αμάν
κι΄ ωχ αμάν αμάν.


Το καλό να λέγεται.

1) Το καλό να λέγεται
πες μου μαζί σου ποιός δεν τρελλαίνεται,
ποιός σ΄ έχει εσένα και δεν καίγεται,
το καλό να λέγεται.

R. Όμως τι κρίμα, πλάσμα μ΄ωραίο,
που μου αρέσεις τόσο μα δεν είναι τυχερό μου,
κι΄ έτσι το μόνο που κάνω μάτια μου,
είναι να λέω πως είσαι μόνο ένα όνειρό μου.

2) Το καλό δεν κρύβεται,
η ομορφιά σου μωρό μου δε συγκρίνεται,
νάταν ο κόσμος σου για μένανε να σείεται,
το καλό δεν κρύβεται.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2012