Το καποτε...και το τωρα

Δημιουργός: kwstis orf---, Κωστης Ορφανακης

εντελως ελευθερο.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποτε….
η παρουσία σου φρόντιζε για το καλό μου
έφτανε για να αδειάσει το μυαλό μου από όλες τις έγνοιες
κάποτε η αγκαλιά σου ήταν το καταφύγιο μου
και το άγγιγμα σου πέρασμα για τον παράδεισο

Και αυτά τα μάτια σου…. αυτά τα μάτια σου δε θα τα ξεχάσω ποτέ…
πότε γίνονταν ήλιοι ολοστρόγγυλοι να με φωτίζουν,
όταν με απορία και θαυμασμό με κοιτούσες….
πότε γίνονταν μικρές-μικρές σχισμές και η ψυχή μου ποτιζόταν από τη βροχή σου,
από τη βροχή των δακρύων σου, κι εγώ να είμαι εκεί να τα μαζέψω,
τίποτα να μη χαθεί δικό σου….
και άλλοτε πάλι σαν φύλλα λουλουδιού να με κοιτάνε και να μου φωνάζουν,
με όλη τους τη δύναμη, να ακούγεται σε κάθε σπιθαμή του κορμιού μου,
ότι ήμουνα η ζωή σου….

Κάποτε το χαμόγελο σου με έκανε αθάνατο…… με έκανε θεό….

Μα Τώρα καιρό νιώθω θνητός, ευάλωτος κι έχω πληγωθεί
από μαχαίρια αδίστακτα και δε ζω πια…
Η ψυχή διαλυμένη στα πέρατα του κόσμου να ρωτάει γιατί; Γιατί όλα αυτά;
Δεν έπρεπε ποτέ να την αφήσω να βγει από το σώμα μου,
κι όσο κι αν λέω ότι δεν θα την ξαναφήσω δεν είναι πλέον στο χέρι μου…
ήταν σε άλλα χέρια που έγιναν μαχαίρια και η ένωση της πια όνειρο απραγματοποίητο….
Γιατί στον εφιάλτη τώρα ζω…. να μην μπορώ να την ξαναχαρίσω πουθενά….
Γιατί ολόκληρος σου δόθηκα… ολόκληρο με έκλεψες… κομμάτια με εγκατέλειψες…

Τώρα…
τα αστέρια μοιάζουν άδεια…..
πέρασμα για τον παράδεισο δεν υπάρχει… εγκλωβισμένος στην κόλαση ζω….
τώρα το μυαλό μου υπερφορτωμένο με ανούσιες σκέψεις…
πλέον η απουσία σου φροντίζει για το καλό μου….
[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2012