Ελπίδα Δημιουργός: Merlin9988 Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Σηκώνομαι κι αποχωρώ. Το χάλι σας άλλο να μη δω, γιατί αρρωσταίνω. Κι η σιδερένια μου τροχιά από το βάρος μου λυγά κι εγω πεθαίνω.
Μεσ 'τις επτά μου τις ζωές, φορτώθηκα με μαχαιριές και σιγοσβήνω. Μα καληνύχτα δεν θα πω, κι ας ήταν έτσι το σωστό που δεν διακρίνω.
Μας ρίξανε στο κόσκινο, χορτάσαν αίμα κόκκινο και το γλεντάνε. Με το κεφάλι χαμηλά, να τους φερόμαστε δειλά, να μας πατάνε.
Κι ήρθαν σωτήρες, μεγάλοι φωστήρες, για να μας σώσουν απ'τον πνιγμό. Μα ήταν κοράκια, κι εμείς κεράκια τους ανάβαμε στο βωμό.
Χαρτογιακάδες κόλακες, γραμματικοί βρυκόλακες κι αρχηγιλίκια
Τεχνοκρατία, αυνανισμός, κι ατέλειωτος συνωστισμός και μπινελίκια.
Πόσο θ' αντέξεις πρίν αγριέψεις, να σηκωθείς να φωνάξεις βραχνά
Πως είναι λίγοι κι εμείς οι κολίγοι, δεν θα παράγουμε τίποτα πιά
Χτύπημα Νόκ Άουτ, πρίν πέσει Μπλάκ άουτ και στο σκοτάδι σα ζόμπι να ζείς. Γιατί έχεις τα χέρια και εχεις μαχαίρια, και με θάρρος θα αντισταθείς.
Μην αναβάλλεις, μήτε αμφιβάλεις τη δύναμη που'χεις βαθιά. Σαν το θηρίο, βγάλτη στο κρύο, και κάνε το ψύχος καλή ζεστασιά.
Σαν μαριονέτες θα πέσουν οι φταίχτες, που το σχοινάκι κανείς δεν τραβά. Μια ζωη νέα, ζωη ωραία, να φτιάξουμε τώρα για τα παιδιά. Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2012 | |