Το παράπονο του Πατέρα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το παράπονο του Πατέρα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το παράπονο του Πατέρα</b><p>Δημιουργός: zanneiotisa, <i>Αναστασία-Νικολέττα Αγάθου</i><p><i> Καλή σας μέρα!!!!! </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center][B][I]<br />
Το παράπονο του Πατέρα. <br />
<br />
Πριν από 10 χρόνια , που ήμουν 5 χρόνων , θυμάμαι , λίγο πριν το οριστικό αποχαιρετισμό με τον πατέρα μου, που καθομασταν όλοι μαζί στο τραπέζι , ο μπαμπάς έπιασε το χέρι της μαμάς και είπε:<br />
<br />
- Θα φύγω με ένα παράπονο.Δε θα σου το πω.Θα περιμένω να το βρεις.Και μπορεί να το βρει πρώτη η μικρούλα.<br />
<br />
Και με έδειξε με τα γκρίζα του μάτια, κι η μαμά του χαμογέλασε.Της άρεσε πολυ όταν με έλεγε μικρούλα. <br />
Πήγαμε μετα να δούμε μια ταινία όλoι μαζί.Προς το τέλος της ταινίας, ο πατέρας , μας είπε πολυ τρυφερά:<br />
<br />
- Σας αγαπώ. <br />
<br />
Και τα χέρια του άρχισαν να παγώνουν. Η μητέρα ταραχτηκε, αλλά δεν είπε τίποτα. Το μόνο που έκανε είναι να βουρκώσει και να με βάλει για ύπνο. Έκλεισε την πόρτα του δωματίου μου κι άρχισε να κλαίει. Πήγε στο δωμάτιό τους, μάλλον από εκείνη τη στιγμή, το δικό της δωμάτιο. Οι κρεβατοκάμαρές μας ήταν δίπλα και την άκουγα που έκλεγε. Ξαφνικά άκουσα ένα δυνατο ήχο, σα να έσπασε κάτι. Έπεσε για λίγο σιωπή. Μετά απο λίγο την άκουσα να μιλάει:<br />
<br />
- Έλα, Ρένια μου. Τι κάνεις; Εγώ; Πώς είμαι; Αχ, τι μας βρήκε Ρένια μου; Τί θα την κάνω την άλλη;<br />
<br />
Ποια ήταν η άλλη και τί μας βρήκε,αναρωτήθηκα. <br />
Από εκείνο το βράδυ και κάθε βράδυ, την ώρα που παει η μαμά για ύπνο ακούω συνεχώς αυτο το δυνατό κροτο, αλλά από που προερχόταν δεν ήξερα, και κάθε φορά που γινόταν αυτός ο θόρυβος,η μαμά έκλεγε. <br />
Τα χρονια περνούσαν και γινόταν ακριβώς το ίδιο. <br />
Λίγες μέρες πριν βρέθηκα μόνη μου στο σπίτι. Καθώς προχωρούσα προς το σαλόνι,είδα κάτι να εξέχει κάτω από τον καναπέ. Πήγα να δω τι ήταν. Ένα κλειδί! Ένα παλιό,σκουριασμένο κλειδί. Άραγε,τι μπορεί να υπάρχει στο σπίτι μας παλιό και να έχει κλειδαριά σκουριασμένη;<br />
<br />
-Το μπαούλο της μαμάς!!<br />
<br />
Αναφώνησα χαρούμενη κι έτρεξα κατευθείαν στο δωμάτιό της όπου βρισκόταν αυτό το μπαούλο. Ποτέ της δε μου είπε τί περιείχε, όσες φορές κι αν τη ρώτησα. Έβαλα το κλειδί και , δόξα το Θεώ , άνοιξε το μεγάλο ξύλινο κουτί. Μόλις το άνοιξα τελείως, ακούστηκε κάτι γνωστό … σαν… θόρυβος που σπάει κάτι, σαν… τον ήχο που ακούω κάθε βράδυ. <br />
<br />
- Άρα , το μπαούλο έκανε έτσι. <br />
<br />
Είπα από μέσα μου. <br />
Κοιτάξα το περιεχόμενο του… χαρτιά και εικόνες, άλλες έγχρωμες κι άλλες ασπρομαυρες. Έπιασα ένα χαρτί που βρήκα πάνω πάνω. Το ξεδιπλωσα κι άρχισα να διαβάζω...<br />
<br />
Για την όμορφη Αφροδίτη <br />
<br />
Σ´αγαπώ θα φωνάξω μια <br />
Σ´αγαπώ θα φωνάξω δυο<br />
Το σ´αγαπώ θα στο πω μόνο εγώ. <br />
Όμορφή μου Αφροδίτη ,<br />
Σ´αγαπώ!<br />
Με αγάπη , ο δικός σου, <br />
Φίλιππος Μ. <br />
<br />
Αφροδίτη λένε τη μαμά μου , και Φίλιππο Μάινα λέγανε τον πατέρα μου. Έβγαλα έξω μία έγχρωμη και μία ασπρόμαυρη φωτογραφία. Η έγχρωμη είχε ένα γνωστό ανδρόγυνο πιασμένο αγκαλιά σε μια παραλία. Και η ασπρόμαυρη είχε το ίδιο ανδρόγυνο,μόνο πιο νέο πάνω σε μια μικρή μηχανή. Οι γονείς μου!!! Τα ματια μου θόλωσαν. Άρχισα να κλαίω. Εκείνη τη στιγμή άκουσα από την πόρτα της εισόδου να μπαίνει η μητέρα μέσα. Έτρεξα στην αγκαλιά της. <br />
<br />
-Αυτό ήταν το παράπονο του μπαμπά , μαμά!! Αυτό ήταν. Δεν ήθελε και δε θέλει να κλαίμε με την απουσία του. Δε λείπει!!! Όχι , μαμα, εδω είναι κι αυτη τη στιγμή χαίρεται που βρήκα τι ήταν το παράπονό του. Χαίρεται …<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2012</td><td valign=top></td></table><br />