σκόνη

Δημιουργός: ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Palatino Linotype][color=black][I][B][align=center]από τις άκρες της γραμμής

που στα άπειρα πεθαίνει

σαν κοιταζόμαστε εμείς

κόσμος κρυφά πληθαίνει


κι από τα βάθη του γκρεμού

που κάθε ψυχή μετριέται

πέρασμα κάποιου πηγεμού

μοιάζεις, που δεν περνιέται


και συ

σαν σκόνη φεύγεις γαλαξία κι εξατμίζεσαι

στου νου μου τη χωροταξία διακτινίζεσαι

παίρνεις μορφές και κρύβεσαι μες στα συστήματα

πέρα από πάθη, λογικές και συναισθήματα


ακόμα και στην μακρινή

πιο πέρα απ’ τη σκέψη, ζάλη

πλανήτες, σαν αληθινοί

ξαναγεννιούνται πάλι


κι αν το αδύνατο, αυτό

συμβεί και όλα χαθούνε

στο σύμπαν, θα ‘τανε γραφτό

δυο ήλιοι να ιδωθούνε


μα συ

σαν σκόνη φεύγεις γαλαξία κι εξατμίζεσαι

στου νου μου τη χωροταξία διακτινίζεσαι

παίρνεις μορφές και κρύβεσαι μες στα συστήματα

πέρα από πάθη, λογικές και συναισθήματα[/align][/B][/I][/color][/font]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2012