Ορμήνεια

Δημιουργός: γιος της βροχής, Κωνσταντινος Πορφυρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καλή μου καρδιά
στυφό γάλα εβύζαξες
κρυφό σχολειό σε παίδεψε
και τώρα πια οι αλυσίδες σου
δε λέν ν'αποκοπούνε
κατάχαμα τα φτερά σου
σε χώματα βρώμικα
έχουν ξεχάσει ουρανούς
μα αυτοί φτερά ζητάνε
και ας μην είναι ταιριαστά
το'να πιο δυνατό
τ'άλλο λιγάκι τσακισμένο
αρκεί να κάμουνε ζευγάρι,
το πέταμα είναι γιατρειά
κι είναι πολλοι οι ουρανοί που αγναντεύουν
φτερά πανέμορφα σε χώματα κρυμμένα..

Παρ'το απόφαση
για να γνωρίσεις τα φτερά σου
πρέπει απ'τη γη να σηκωθείς
πιο πάνου απ'το έδαφος εκεί είναι η τροφή
κι αν γη σε γέννησε στον ουρανό πηγαίνεις
σ'αυτήν γυρνάς,
μονάχα να μερέψεις το τραύμα σου
σα μάνα θέλει το σπλάχνο της ψηλά να πάει
όσο ψηλότερα γίνεται απ'το γήινο τον κόσμο,
λυγμούς κρύβει το γέλιο της
καθώς επιμένει να μου ψιθυρίζει μιαν ορμήνεια γλυκά στ'αυτί
από παιδί..

''Πέτα ψυχή μου,πέτα
αρκετά τήραξες το χώμα
μη μείνεις σαν και μένα,καρφωμένη..''

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2012