Μελαγχολία

Δημιουργός: avantage, Ελένη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Έλα πάλι και καληνύχτισέ με μ' ένα παραμύθι,
όπως τότε που μ' είχες αγκαλιά.
Με νανούριζε ο ήχος της φωνής σου,
τώρα δεν τον ακούω πιά!
Ξεχνάω το παραμύθι που μου έλεγες,
και βάζω τα κλάμματα σαν μικρό παιδάκι.
Δεν ξέρω γιατί κλαίω.
Κλαίω για το παραμύθι?
Κλαίω για' σενα?
ή για' μενα?
Το δικό μας παραμύθι δεν είχε τέλος,
ξέρω όμως πως κάποτε θα μπεί ένα..
Προσπαθώ να θυμηθώ το παραμύθι,
ίσως έτσι θυμηθώ και τη φωνή σου!
....Το συνόδευε τόσο ωραία....
Μήπως όλα αυτά ήταν μια αυταπάτη?
...[I]Ένας έρωτας φωτιά[/I]...
που σκεπάστηκε απ' την στάχτη.
Χάθηκα κι εγώ στους στίχους.
Ασυναρτησίες δίχως νόημα.
Μα το συναίσθημα υπαρχει.
Νομίζω δηλαδή....
Μπερδεύομαι και ξημερώνει.....
....και αυτός ο ήχος της αυγής...
.........Μελαγχολία.......[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2012