Σαν λύκοι στο λυκόφως

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα σ' αυτό τον εικονικό κόσμο,
όπου λατρεύονται νεκροί Θεοί,
τα όνειρα είναι πλαστικά,
οι επιθυμίες άγρια αρπακτικά,
όπου ξυπνάς το πρωί βυθισμένος στο κενό,
μέσα σ' αυτό τον κόσμο,
μέσα σ' αυτό τον κόσμο,
μέσα σ' αυτό τον κόσμο ζεις.
Θλιβερό έδαφος,
βρωμιά στις καρδιές,
πουλιά που δεν καταδέχονται να τραγουδήσουν,
μεθυσμένοι,
ανήμποροι,
ανήμποροι λόγω συνήθειας,
ανήμποροι λόγω πεποίθησης,
ζωντανοί-νεκροί,
αταίριαστοι,
αλήτες με γραβάτες,
πεινασμένοι για λίγες σταγόνες αξιοπρέπειας,
όλοι εκείνοι που ξέχασαν,
έχασαν,
έδιωξαν,
μίσησαν,
πόνεσαν,
κλείδωσαν,
απέκλεισαν,
διαφοροποιήθηκαν,
που δεν μιλούν,
που δεν φιλούν,
που δεν φαίνονται,
που χαμογελούν και μοιάζουν να κλαίνε,
όλοι αυτοί που ζουν κάποια ζωή,
που ζουν προσμένοντας με πάθος,
την τελευταία τους στιγμή.
Αν το επιτρέψουν οι περιστάσεις,
φορούν τις πιο λαμπρές τους φορεσιές,
ζωγραφίζουν εκφραστικά χαμόγελα στα πρόσωπα,
περπατούν με αποφασιστικά βήματα στα πεζοδρόμια,
λυκνίζονται τυφλωμένοι γύρω από αθάνατα τραγούδια,
αγκαλιάζουν με θάρρος γνωστούς κι αγνώστους,
πίνουν, τσουγκρίζουν ποτήρια, τραγουδούν, γελούν,
χορεύουν, χαίρονται, φωνάζουν, τον θάνατο νικούν.
Είναι Κυριακή, Σάββατο, καθημερινή.
Ποθούν, παθιάζονται, ερωτεύονται,
κυλιούνται στο χώμα σαν τα σκυλιά,
ουρλιάζουν την στιγμή της έκστασης,
ηρεμούν,
χωρίζουν,
χάνονται για πάντα.
Τα περιποιημένα τους μούσια,
τα εκπαιδευμένα συναισθήματα,
τα λησμονημένα ανδραγαθήματα,
οδηγούν στην απόγνωση, το χάος,
το αλκοόλ, την εξάντληση, το μίσος,
και, τελικά, στο απόλυτο αδιέξοδο,
σαν τους λύκους στο λυκόφως.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-06-2012