Βουλιάζοντας

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μάτια του κοιτούσαν το γκρεμό
Φλερτάριζε το χθες με το παρόν του
Αντίθετα, θα ήμουνα εγώ
Το σίγουρο κι ανήσυχο μυαλό του…

Σταμάτησε του χρόνου μια στιγμή
Σα να 'θελε μια ανάσα του να κλέψει
Στα χέρια του κρατούσε το κλειδί
Που πάσχιζε μια πόρτα να παλέψει…

Σταγόνα που γλιστράει στο γυαλί
Σα δάκρυ που την θάλασσα γυρεύει
Τον άκουσαν να λέει ένα πρωί
Πως ψάχνει τι 'ναι αυτό που τον στερεύει…

Μιας μάνας κουρασμένης πρώτος γιός
Σχεδόν μισόν αιώνα λυπημένος
Ασάλευτος χαϊδεύοντας το φως
Προτίμησε να φύγει θυμωμένος…

Τον θάψαμε μια μέρα με βροχή
Βουλιάζοντας στην λάσπη μεθυσμένοι
Θυμάμαι που μια μέρα μου ‘χε πει
Δεν φτάνει ν' αγαπάς ότι πεθαίνει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-06-2012