Κυλούν οι μέρες μου

Δημιουργός: mxaros

Σβήστηκαν από λάθος (δικό μου)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κυλούν οι μέρες μου βαριές
σαν στοιχειωμένες Κυριακές
σαν αναμνήσεις παιδικές
και σαν ποτάμι

Κι εγώ στου αύριο τις σκοπιές
να κυνηγάω τις σκιές
που επιτέθηκαν στο χθες
μ' ένα καλάμι

Ξημέρωσα ένα πρωί
με μια καινούργια αναπνοή
μέσα στου χρόνου τη ροή
και το καμίνι

Μα έκλαιγα πάντοτε βουβά
γι' αυτό και πλήρωσα ακριβά
αυτού του κόσμου τα στραβά
και την οδύνη

Να 'μαι λοιπόν στο πουθενά
να συμπληρώνω τα κενά
με της ζωής μου τα καινά
και τα δαιμόνια

Σ' αυτής της πόλης τα στενά
κοίτα με τριγυρνώ ξανά
με μια αμαρτία πρωταρχική
που ζει αιώνια

Χωρίς ψυχή, χωρίς φωνή
σε μιαν αόρατη σκηνή
μ' ένα πελώριο γιατί
πάνω στην πλάτη

Το δρόμο πήρα μιαν αυγή
ψάχνοντας κείνη τη ζωή
που να μην είναι διαταγή
και αυταπάτη

Και έτσι βρέθηκα ξανά
χωρίς σκαρί χωρίς πανιά
σε μια θάλασσα βαθιά
να κολυμπάω

Μόνος μου κόντρα στον καιρό
να κινδυνεύω να πνιγώ
και να μην ξέρω πού θα βγω
και πού θα πάω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2005