Νίτσε

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τελικά κατάφερα ν’ αποδεχτώ τον Νίτσε.

Για τον τρόπο γραφής του.
Με ενοχλούν ακόμη τα νοήματα...
Με ενοχλούν υπερβολικά...
Κυρίως «ο δημιουργικός πάντα γκρεμίζει»
είναι μια απέραντη στρέβλωση της έννοιας,
αλλά και της πραγματικότητας.

Τον παραδέχομαι, λοιπόν,
σαν ιδιοφυή γραφιά, χωρίς αμφιβολία,
σαν ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης,
αλλά σαν τίποτα περισσότερο...
Θα μου πείς,
«Και ποιος είσαι εσύ, που θα κρίνεις τον Νίτσε!».

Θα έχεις δίκιο.
Είμαι ένα θλιβερό τίποτα.
Αλλά, «ο δημιουργικός πάντα γκρεμίζει»
αποτελεί το πιο βαθύ και πιο θλιβερό τίποτα,
απ’ όλα τα τίποτα.

Ίσως στον καιρό του ήταν αναγκαίος.
Ίσως το μαστίγιο του έπρεπε να ηχήσει.
Ίσως είχε δίκιο, αν υπήρχαν «άλλοι» άνθρωποι.
Όμως, δεν είμαστε μηχανάκια.
Δεν είμαστε εργοστάσια.
Δεν είμαστε πολιορκητικοί κριοί.

Δεν είμαστε Θεοί.
Είμαστε ένα δέρμα που συγκρατεί απελπισμένα μια κρυφή ελπίδα.
Γεμάτοι από αίμα, ψέμα, τρέλλα.
Δεν είναι ότι δεν θέλουμε.
Δεν μπορούμε να είμαστε «υπεράνθρωποι».
Το «ανώτατο στάδιο» είναι μια φευγαλέα στιγμή.

Η απόλυτη εξύψωση βρίσκεται μέσα στην άρνηση της.
«Εκείνος» καλά κάνει και τα λέει.
Όμως, ήρθε η ώρα του.
Πάντα έρχεται...
Κάποιος πρέπει να τον βάλει στην θέση του.
Όχι, κύριε Νίτσε...
Δεν βλέπεις; Κάνουμε ό,τι μπορούμε...
Προσπαθούμε.

Γινόμαστε σκόνη στην προσπάθεια.
Από μια λεπτή, ασήμαντη κλωστή κρεμόμαστε.
Μην μας την κομματιάζεις.
Δεν χρειαζόμαστε μεταξωτές κορδέλες,
για να περιτυλίξουμε την φρίκη μας.
Την αγαπούμε ως έχει.

Αγαπημένε, λατρεμένε Νίτσε...
Ελπίζω να μην μου θυμώσεις...
Ελπίζω να είσαι καλά...
Ελπίζω να σε συναντήσω σύντομα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2012