Ο αθώος των πόλεων

Δημιουργός: renouli

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκούπισε το ιδρωμένο μέτωπο,
Στάζει η ψυχή από παντού, μπάζει το σώμα.
ʼγγιξε το ανθρώπινο ανάγλυφο,
Το κρύο μάρμαρο είναι ακίνητο,
Χειμώνες έρχονται, τους νιώθει.

Φτωχά τα λόγια του, δεν ξέρει,
Τούτο το κύμα το μαρμάρινο,
Σμίλη βαρβαρική μόνο το αλλάζει,
Μα η αγαθότητα του πνεύματος,
Αποδυνάμωσε τα χέρια του.

Έπιασε φιλίες στο πάρκο,
Έμεινε πλάι στον άστεγο, όλο το βράδυ.
Σκέπασε το αδέσποτο αλλοτροίωμα,
Το άθλιο βάσανο είναι αδιάλλαχτο,
Σκοτάδια έπεσαν, άναστρα όλα.

Φτωχά τα λόγια του, δεν ξέρει,
Τούτο το βάσανο που συνεχίζεται,
Θέλει μια ανθρώπινη βοή, να λέει «όχι»,
Μα η παράδοξη πολυκοσμία,
ʼφησε έρημες τις πόλεις.

Έφυγε, οι δρόμοι συνεχίζονται,
Δεν μένει να ξεκουραστεί, λίγος ο χρόνος.
Κοίταξε την ομιχλώδη ατμόσφαιρα,
ʼρρωστο θα 'χει ορίζοντα,
Βλέπει το ράγισμα της γης, βουρκώνει.

Φτωχά τα λόγια του, δεν ξέρει,
Τούτος ο ορίζοντας που θόλωσε,
Είναι αμετάκλητη σιωπή για όλα τα λάθη.
Θα ξεψυχήσει ανηφορίζοντας,
όμως δεν πρόκειται να πει, πως δεν αξίζει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-12-2005