Χάθηκε τώρα τ' όνειρο

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ, ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ώρα σαν το χείμαρρο κυλάει
τσακίζει τ' άδεια κόκαλα
κι όπου περνά πονάει
δε νοιάζεται να δει γιατί
να νιώσει την απάτη
μονάχα τρέμει στο γυαλί
στου πόνου μου τη στάχτη.

Φεύγουν τα χρόνια δεν κοιτούν
τον φόβο μόνο περιμένουν να φανούν
τ' αγριολούλουδο λυγίζει
και ματωμένα πέλαγα αρμενίζει.

Μιλάω μα κανείς δε με ακούει
χάνεται η φωνή μου στα βάθη της σιωπής
πονάω μα ποιος να με ακούει
στα μάτια μου δεν υπάρχει κανείς.

Το τρένο φεύγει αποβραδίς
στη στάση περιμένω κι είμαι μόνη
για να χαρώ τη θλίψη μου νωρίς
μη λάχει και με πιάσουνε οι φόβοι.

Στο βάθος μέσα καίγεται ο ουρανός
κι η φλόγα ανεμίζει στα μαλλιά μου
πάει τώρα πια πολύς καιρός
που εκείνος δεν είναι κοντά μου.

Δε φταίει αυτός , δε φταίω εγώ
μονάχα που στον πόνο του σβήνω
κι ας μην το ξέρει ούτε αυτό
εγώ μέσα του θα ήθελα να ζήσω.

Για μια αγάπη που δε βρήκε μονοπάτι
για μια πληγή που χρόνια αιμορραγεί
για μια ψυχή που βάλσαμο δε είδε
για εκείνη έχει φύγει τώρα η ζωή.

Χάθηκε τώρα τ' όνειρο
στου δρόμου μου τη μοίρα
και να το σώσω δεν μπορώ
δεν έχω πια ασπίδα!

Έπαψα πια να πολεμώ
ο λόγος μου χτισμένος
στου φεγγαριού το μάγουλο
που χέρι δεν τ' αγγίζει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2012