Το μοιρολόι της πικροδάφνης

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

...διψασα...εχω και μια ατονια γενικως ..καλο ημερωμα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δως μου να πιω απο τα χερια σου
να μεταλαβω νερο και ιδρωτα σου
ξεκινησα απο πολυ μακρια μα ξενος δεν πρεπει να σου ειμαι

μιλια πολλα περπατησα σε αυτη τη στερφα γη
και περασα χιλιους ωκεανους για να σε βρω
δως μου να πιω λιγακι νερο απο τα χερια σου
τα χειλη μου ειναι σκασμενα απ το αλατι
ο φαρυγγας μου καιγεται απο την τοση ζεστη
και υστερα θα συζητησουμε κατω απο την ελια

μην με κοιτας με αυτα τα καταμαυρα ματια
μου τρυπας την ψυχη και ειμαι τοσο λαβωμενος ηδη
στο δρομο μου πολλοι με χτυπησαν
με ραβδια με ακοντια με ξιφολογχες
υπηρξα κι εγω γερος στρατιωτης με γενειαδα μεταλλικη
υπηρξα και εγω μικρο παιδι που δε χορταινε το παιχνιδι
σαν το παιχνιδι και αυτης της μικρης στιγμης που πιοτερο δεν προκειται να μεγαλωσει

καποιος ειμαι που ζητησες πριν καιρο
δως μου να ζησεις μια σταλα γλυκο νερο
κι υστερα αν θελεις παλι θα φυγω
μην τρεμεις καλη και το αγερι παραμονευει να πεσει το ανθι
και ολοι οι ανεμοι δευτεροπρυμνοι
θα ξεκινησω μολις βγει ο αποσπεριτης

δως μου απ τα χερια σου κι επειτα θα χαθω ξανα
πισω απο τα φωτα
θα γινω ξανα ενα σχισμενο αδειο χαρτοκουτο
που μεσα μου στους χειμωνες χωνεται η μοναξια του κοσμου
ωσπου καποια ημερα
καποιος θα με πεταξει διαλυμμενο στα χωραφια
στα χωραφια με τις πικροδαφνες

γιατι εχεις μαζεμενα τα μαλλια σου
και οχι λυτα επανω στους ωμους σου
τα ματια μου ειναι κογχες αδειανες σχεδον
δεν μπορω να δω καθαρα πως εισαι
το μυαλο μου ειναι σε συγχιση δεν ξερω γιατι με καλεσες
μα η καρδια χτυπιεται αφηνιασμενο αλογο να σπασει τα στηθη...



(Α)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2012