Θαλασσινό ακρογιάλι μου

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

...φρέσκο φρέσκο...σπαρταράει και μυρίζει θάλασσα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θαλασσινό ακρογιάλι μου
πάντα σ' επιθυμούσα
κλείνω τα μάτια στ'όνειρο
λίγο να νοσταλγούσα
όσα εσύ μου χάρισες
κι όσα εγώ ποθούσα
στο απέραντο τοπίο σου
παιδί ας ξαναζούσα...

Μα να προλάβω γύρεψα
μια στάλα να σ' αγγίξω
λίγο νερό απ'το σώμα σου
στα στήθια μου να ρίξω
κι έπειτα να'μαι έτοιμος
τον Χάρο ν'αντικρύσω
όπως πετούν στα πέλαγα
οι γλάροι να σ' αφήσω...

Στη σιγαλιά της χαραυγής
ήρθε ξανά ένα πλοίο
μέσα του ας ταξίδευα
πρίν να σου πω αντίο
δίπλα του ας αγνάντευα
της λησμονιάς το κρύο
κάθε δροσιά να μάζευα
και την χαρά για δύο...

Ήρθα σαν πρώτα κι έγειρα
στα βράχια το κορμί μου
πλάνεψες την αγάπη μου
πάρε και την ψυχή μου
έδωσα μια και πέταξα
πέρα στην άλλη σου όχθη
ήρθα σαν πρώτα κι έκλαψα
με της λατρείας την όψη...

Κι ένιωσα το φτερούγισμα
στα μάτια μου το κλάμα
στάθηκαν πλάι στην άμμο σου
δάκρυα απ'την ορφάνια
κι έμεινα 'κει να χαίρομαι
πρίν να χαθεί ο ήλιος
ήσουν για μένα άλλοτε
της μοναξιάς μου ο φίλος...

Θαλασσινό ακρογιάλι μου
πάντα σε λαχταρούσα
ήμουν παιδί και γέρασα
μα πάντα σ' ευλογούσα
μου’λειψε η αλμύρα σου
του έρωτα τα χνάρια
σαν το παιδί ταξίδεψα
μ'όλα σου με τα καράβια...

Κλείνω τα μάτια στ'όνειρο
μήπως ξανά σε φτάσω
πρίν την καρδιά στα πέλαγα
τα γαλανά πετάξω
κι έτσι λοιπόν ας γύριζα
για πάντα να πλαγιάσω
στο απέραντο τοπίο σου
ποτέ να μη σε χάσω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-12-2005