Κι ήταν Τετάρτη

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν ξημέρωσε ποτέ.
Τα κορίτσια μάζευαν θλιμμένα
τα ραβασάκια από τους παιδικούς τους έρωτες,
τίναζαν τα μαξιλάρια πριν πέσουν
κι ήταν νύχτα ακόμα.

Στο περβάζι κοιμόταν η καρδιά μου.
Την ξυπνούσαν τα βήματα των περαστικών
-ένα βαρύ φεγγάρι μούγκριζε από ικανοποίηση-
Εγώ πίστευα ότι κάτι θα αλλάξει.

Δεν ξημέρωσε ποτέ.
Τα αγόρια κυνηγούσαν τα θλιμμένα κορίτσια
-στο λιμάνι ο κάβος περίμενε το επόμενο σκοινί
κι ήταν ο κόσμος που πήγαινε μόνος.

Το επόμενο βράδυ
ένα καινούργιο γιατί ξεπήδησε από τον καθρέφτη μου.
Του διάβασα μια ρυτίδα για να αγαπήσει τον χρόνο.
Αντί παραβολής, παραβλήθηκα.

Κι ήταν Τετάρτη
ύστερα έγινε Πέμπτη
και την Παρασκευή ξύπνησα σε έναν επιτάφιο.

Το όνειρο ευωδούσε τον πόνο.
Ο πόνος σε μια ονείρωξη τρέλας, παραδόθηκε.

Κι ήταν Τετάρτη, όπως εκείνη τη μέρα που με φίλησες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-07-2012