Το μπαούλο

Δημιουργός: Γεωργία Μαυρονύχη-Μάλτα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα μπαούλο παλιό μου ‘χες αφήσει
Το ξεκλείδωσα και τι να δω;
Φωτογραφίες από στιγμές που ‘χαμε ζήσει
Μα τώρα πια δεν είσαι εδώ.

Ένα δακτυλίδι αντίκα από εκείνα που φυλούσες
Κάτι χρωματιστά βραχιόλια καλοκαιρινά.
Το μαύρο σου παλτό που κάποτε φορούσες
Όταν έκανε κρύο κάποια δειλινά.

Σε ευχαριστώ για όλες αυτές τις αναμνήσεις
Σε ευχαριστώ που μου ‘μαθες να ζω
Σε ευχαριστώ γιατί πραγματικά αξίζεις
Μια αγάπη που δεν σου πρόσφερα εγώ.

Ένα ασημένιο ρολόι που πάντοτε φορούσες
Μέσα στο κουτί του τ’ άφησα κλειστό.
Θα θελα έστω για λίγο τώρα να με κρατούσες
Και ας διαρκούσε έστω ένα λεπτό.

Κλειδώνω το μπαούλο, αυτό ήταν, λέω
Το βλέπω και εσένα νοσταλγώ
Το ξέρω, λάθος μου, φταίω
Που δεν σου πα ποτέ, πόσο σ’ αγαπώ .

Σε ευχαριστώ για όλες αυτές τις αναμνήσεις
Σε ευχαριστώ που μου ‘μαθες να ζω
Σε ευχαριστώ γιατί πραγματικά αξίζεις
Μια αγάπη που δεν σου πρόσφερα εγώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-07-2012