Ποτό θανάτου

Δημιουργός: χρήστος

είναι πολύ σκληρό αλλά μου βγήκε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μέρα γδύθηκε το φως και νύχτα μοιάζει
η θάλασσα έπνιξε το γαλανό της χρώμα
Πάγωσε η βροχή και γίνηκε χαλάζι
Μ' ορμή που δέρνει δεν ποτίζει πια το χώμα

Πέθανε ο ουρανός κι ορφάνεψε η σελήνη
Αυτόχειρας ο ήλιος καίει τον εαυτό του
Μάγος ο χρόνος που όλο μάγια δένει- λύνει
Κρυφό κρατάει απ' τον καθένα το γραφτό του

κι εγώ για να ερμηνεύσω του μυαλού τις πτήσεις
οιωνοσκόπους κάλεσα ανατολίτες
και σπλαχνομάντες ειδικούς στις αιμοπτύσεις
που βρίσκουν την αιτία στης ψυχής τις λύπες

και Βρήκανε νεκρό το νου στα σπάργανά του
Κι εσένα να πασχίζεις να τον αναστήσεις
Κι ανέρωτο μου είπαν να πιω ποτό θανάτου
Που προκαλεί γαλήνιες μέθης παραισθήσεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2005