εκσπερμάτωναν αλαφιασμένοι…

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άδειασα το αίμα μου…
σε μαύρες δεξαμενές…
έντονο κόκκινο…
απορούσαν…
στο χαλί της πορφύρας…
σκέψεις από σκοτεινές ιστορίες…
όταν χτύπησες τον μηρό…
στον άμορφο βράχο της θάλασσας…
κι η αποβολή της αρτηρίας…
επέπλεε σαν πετρελαιοκηλίδα…
στ’ απέραντο γαλάζιο…
τρόμαξα…
πίστευα στην γένεση…
σε πανομοιότυπα αντίγραφα ενός Θεού…
οι νοσοκόμες φορούσαν μαύρες στολές…
γνώριζαν τον θάνατο…
τα μαύρο τέλος…
μονολογούσαν…
σύνηθες περιστατικό…
κάρφωναν τον έρωτα…
σε αλανιάρες τσουκνίδες…
ξέχασαν τις ζωές τους…
σε βρώμικα κράσπεδα…
κυλούσαν σε σκουριασμένα φρεάτια…
ερωτοτροπούσαν δημόσια την μήτρα…
στο παρτέρι που αφόδευαν τα σκυλιά…
συρρικνωνόταν…
μεταμορφωνόταν…
αναστρέψιμη σηψαιμία…
κι οι περαστικοί έστηναν καρτέρι…
εκσπερμάτωναν αλαφιασμένοι…
στο κολασμένο παρτέρι…
με το βεβαρυμμένο μητρώο…
πίσω από μια κολόνα…
καρέ καρέ βιντεοσκοπούσα…
φθάνοντας στο σπίτι…
ξέρασα τις εικόνες…
στην οθόνη του υπολογιστή…
ψύχραιμος…
αναρωτιόμουν…
άραγε τι ήμουν…
ημίθεος…
ξωτικό…
δαίμονας…
ή ένας περαστικός…
θνητός…
από την κόλαση…

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2012