Η Ομορφιά

Δημιουργός: renouli

Μην ακούσω πού να τον βρω τον σπουργίτη μες στο καταχείμωνο και μες στην καταπόλη! Α! Φιλιά, καλημέρα σε όλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέλω να πιάσω έναν σπουργίτη.
Μόνο, για να χαρώ από κοντά,
τη γήινη έκφρασή του.
Να νιώσω ένα τόσο δα μικρό κορμί,
Να αγαπάει τα δάχτυλά μου,
Να αναγνωρίζει την παλάμη μου.

Δεν θα 'ναι εύκολο, το ξέρω,
Αθώε μου έρωτα, δεν έχω πού να ψάξω.
Δεν μένω πια στο πατρικό μου,
Και δεν θυμάμαι, πώς ξεχωρίζουν τα πουλιά.

Θέλω να φτιάξω έναν κήπο.
Εκεί στην άκρη, πλάι στα κάγκελα
απ' το μικρό μπαλκόνι μου.
Να παίξω με μια χούφτα χώματα,
Να σ' αναθρέψω, ρίζα μου,
Να περιμένω να θεριέψεις.

Δεν θα 'χω πάλι χρόνο, το ξέρω,
Αγύμναστη ομορφιά μου, μάθε να με καρτεράς.
Δεν θέλω να είσαι αδιάφορη,
στη δίψα που έρχεται, θέλουν νερό οι σπόροι μου.

Σαν πάρω, όμως, την απόφαση,
Θα περιμένω μια πανσέληνο,
Και στη λαμπρή κορύφωσή της,
Θα υψώσουμε ψηλά τα βλέμματα,
Τα πράσινα φύλλα θα μεστώσουν,
Και θα ανεβαίνουν γρήγορα,
Απ΄τα ανοιχτά τα χέρια μου,
Θα φεύγει ο σπουργίτης μου.
Τι ομορφιά είναι τούτη!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-12-2005