Εσύ εδώ, εγώ μακριά

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γίνοντ' οι αιθέρες σκοτεινοί
όταν η δύση της ψυχής μου
να ανατείλει δε μπορεί
κι όλα φαντάζουν μακρινά.

Εσύ μιλάς με συγκινήσεις,
εγώ βουβά και σκυθρωπά,
μέσα στις στάχτες μου υποκύπτω
μέγα το κύμα.. με σκορπά..

Παρθενικό μου ταξιδάκι
είναι οι θύελλες πολλές.
Απ' τις πικρές μου τις σιωπές
πάντα στο άγνωστο υποκύπτω.

Ψηλές κορφές της ηδονής,
που να τις φτάσω αδυνατώ,
το ''τώρα'' ξόρκι ωκεανών
κάνουν, και στάζει ο ουρανός.

Εσύ μιλάς με αναμνήσεις,
εγώ μαντεύω το παρόν,
μα το ν' αλλάζω εαυτό
δεν είν' επίκαιρο παιχνίδι.

Ζώσα η απόσταση, σαν πύλη,
διαπερατή μικρή ρωγμή.
Εγώ, ένα επίφοβο καράβι,
μα εσύ η επιστροφή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-07-2012