Αφιερωμενο

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν σκοτώσω το δάκρυ σου θα φύγω…
έμαθα σε ταξίδια…
αφιλόξενα λιμάνια…
μα όταν αγκυροβολώ στην προβλήτα…
δεν αντέχω το αλάνι με τα σχισμένα ρούχα…
να εξερευνεί στα σκουπίδια για ένα κομμάτι ψωμί…
τον άκληρο αχθοφόρο να επαιτεί για την ζωή…
ούτε την ανήμπορη γριά σκεβρωμένη σε μια γωνιά…
τι αξία έχουν δυο φραντζόλες ψωμί…
κι ένα μπουκάλι γάλα για μια πεταμένη ζωή…

Δεν αντέχω ούτε εσένα να δακρύζεις…
σε μιαν άκρη επειδή χάρισες την ψυχή…
δίπλα σου θα σκύψω…
τρυφερά θ’ ανακατέψω τα μαλλιά σου…
εξομολογώντας σου ιστορίες …
για φουρτούνες που μου απειλούσαν την ζωή…
βρώμικους λοστρόμους της κακεντρέχειας…
για ν’ αποκομίσουν μια βάρδια λιγοστή…
όλα αυτά θα σου πω…
να δυναμώσω την δική σου ψυχή…
νεράιδα δεν αξίζεις τις ψυχασθένειες…
γεννήθηκες για να δαμάσεις την ζωή…
μόλις σε νοιώσω ατσάλινη…
να καλπάζει το χαμόγελο στα χείλη…
να μην ξανα-δακρύσεις….
…

Τότε θα αποχωρίσω μην ανησυχείς…
αθόρυβα όπως ήλθα…
δεν έχω μάθει να ζητώ ανταμοιβή…
έτσι κι αλλιώς
δεν με αντ-έχουν τα λιμάνια σας…
ταξιδευτής είμαι της ζωής…
να γράφω στιχάκια…
να ταΐζω την αχόρταγη θάλασσα…
να ονειρεύομαι μικρούς παράδεισους…
και τα χρώματα της Ανατολής….
Καληνύχτα στην δική μου νύχτα…
Ψυχή...

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-07-2012