Ο αγωνιστικός μου θρήνος

Δημιουργός: renouli

Οξεία ταπερνοκρανίασηηηη!! Καλημέρα σας, πώς είστε; Πάντα καλά!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παλιά μου αναμέτρηση,
Στη μέση σ' άφησα κι έγινες χρέος.
Με κλέβει ο χρόνος στη μάταιη φυγή μου,
Δεν του ξεφεύγω και το χαίρομαι
Μα μου ξεφεύγει και λυπάμαι.

«Μόνο στη μάχη, του δυνατού μετράει η αξία
Κι ο νικημένος γίνεται ανάλλωμα των ποιητών,
Σκοπός κι επίγραμμα των λόγων της ανάγκης,
Όσο η αλήθεια κρύβεται στη στάχτη των σπαθιών».

Παλιά μου μάχιμη ζωή,
Την ήττα μου τη ζω
Και τρόπαιο γίνομαι στα χέρια της.
Πού να την κρύψω τη ρωγμή,
Να μην τη δει ο εχθρός μου;

«Μόνο ο απελπισμένος γελάει στο θάνατο
Κι απελπισιάς αιώνες κάνουν αθάνατη τη γη,
Περιγελάμε άμαθοι τους νόμους των αθώων,
Όσο να γίνει η γνώση τους θάνατος και ζωή».

Παλιοί μου δρόμοι της φωτιάς,
Για σας στο κάθε νέο φεγγάρι,
Τ' αχνάρια μου πατώ με πόνους.
Δεν κλείνουν οι πληγές στα γόνατά μου,
μα με βαστούν όταν λυγίζω.

«Μόνο ο άγνωρος μπορεί και αντιστέκεται,
Γιατί θαρρεί πως ξέρει του ηρωισμού το ψέμα
Και ζωγραφίζει τον πόνο του ακατόρθωτου,
Όσο απ' τα σπλάχνα του η τέχνη παίρνει αίμα».

Παλιά μου φλόγα του χαμού
Στη λάβα θα ζήσεις πάλι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-12-2005