Γράμμα σε μια παληα αγάπη

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα πέτρινα γεφύρια αναθυμούμαι,
τους λόφους,
και τους ,απ΄τα βήματα του κόσμου, κουρασμένους δρόμους.
Την κόκκινη πανσέληνο,
το μικρό στοιχειωμένο συναίσθημα,
το χορό της σελήνης στο κύμα.
Ασφαλώς ,αναθυμούμαι την θωριά σου,
την βαθύσκιωτη,
την απο χρόνια ξεχασμένη ,στο θέρος.
Τις κυριακές φαντάζεις κοντά μου.
Στο δέρμα κοπάζεις σαν οίστρος,
σαν στίχος του Ουράνη κρυφος, που πονά
μα δεν το λέει.
Μα εγώ μετοίκησα στη χώρα ,
που δεν 'εχει κυριακές,
κι εμειναν μόνο οι λέξεις να κοπάζουν στο δέρμα.
Στις τελευταιές πεταξιές της ψυχής μου στο φως,
σε αναθυμούμαι.
Σαν τιποτε άλλο δεν μου΄μεινε να κάνω,
σαν αλλο θέρος, δεν μου΄μεινε να ζώ.
Δεν μπορώ να γητέψω την πλάνη
δεν μπορώ να ορθωθώ στην ζωή μου,
ουτε καν για να την δω.
Μόνο μένουν οι λέξεις μαζί μου,
και να έρθουν σε σένα
ελπίζω.
Κι ότι χάσεις θα μαζεύω σε ανθούς
και μπουμπούκια θα στήνω στον κόσμο,
σαν περνας στις τροχιές σου,
να το παίρνεις μαζί σου ξανά.
Κι εγώ θα΄μαι πάντα εδώ
ταπεινά ν΄αγαπώ
τις σκιές σου.


θανάσης Κρουστάλης


[align=center][I][/I][I][/I][I][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-08-2012