Ο ζωγράφος με την ανίκητη επιθυμία για ζωή

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χλωμή Τετάρτη γεννημένος,
σε οχυρό ανασυγκρότησης,
(κάποιας παλιάς αξιοπρέπειας).
Ο υπέροχος Ιερεμίας Μπλου,
κατέβηκε τ’ απάνθρωπα σκαλιά,
(της ανθρώπινης υπόστασης),
κρατώντας στα ξεθωριασμένα χέρια,
ένα μονάχα -πενιχρό κι απλό-
σύνεργο ζωγραφικής:
Ένα πρωινό με χίλια χρώματα.

Η σπιτονοικοκυρά, αλαφιασμένη,
φωνάζει ακόμα μια φορά,
να της ’ξοφλήσουν την επένδυση,
την ένδυση, την υπόδηση,
ίσως κι ένα γερό κομμάτι
από την δολερή της δύση,
προσπαθώντας μάταια να ξεχωρίσει,
αυτούς που της τα όνειρα γλυκαίνουν,
από εκείνους που τελειωτικά σιχάθηκε.
Ακάθεκτη συνέχισε η Τετάρτη...

Ήξερες πόσοι θα σου πουν,
πως δεν υπάρχουν συναισθήματα.
Πως όλα, με μεζούρες μετρημένα,
κείτονται πάνω σε τάφους...
Γνώριζες πόσοι θα φωνάξουν,
τρομαγμένοι στα μεσάνυχτα,
πως λύκοι θα φανούν,
για να σε σφάξουν...
Εσύ, φτωχέ, για μια μικρή στιγμή,
θα νιώσεις να σου χάνεται η φωνή.

Τρελός ζωγράφος με αγκάλιασε προχτές
κι η θύμηση του, δεν λέει να ξεχαστεί.
Ήταν τα χέρια του γεμάτα με μπογιές
και η καρδιά του έσταζε κρασί.
Τι κι αν δεν ξέρω τι μου λες
και τι συμβαίνει.
Κάθε ανάσα βρώμικη που καις,
εμένα μ’ αναστένει.
Καθένα λάθος που φοβόμουν,
σαν λυτρωμός αποδεικνύεται.

Είν’ τα μαλλιά σου ολόχρυσα,
σαν ζωγραφιές...
Σαν ένας ήλιος, που κοιμόταν
και που ξύπνησε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-08-2012