Η τέλεια ρωγμή

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...Το ποίημα έρχεται από μακριά, δεν ξέρεις αν χορεύει ή παραπατάει... (Μ.Γ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η τέλεια ρωγμή



Τις νύχτες σε ψάχνω στην άκρη της σκέψης
Μικρό μου ταξίδι στα όχι, στα ναι
Ανέσπερη ανάσα σ’ αγγίζω στις λέξεις
Και μένω λυγμός στο συρτό σου αμανέ


Κι απ’ όλα τα λόγια αυτά που δε βρήκα
Αυτά που σου μοιάζουν με δένουν στη γη
Μαχαίρι η σιωπή και το αίμα μου προίκα
Γι’ αυτό που απ’ τα μάτια δε λέει πια να βγει


Σκοντάφτω και πάλι στου ονείρου την ώρα
Κι εσύ σαν αγρύπνια ξεσπάς στο χαρτί
Αντίκρυ η ζωή με φιλιά σαρκοβόρα
Κι εδώ το κορμί σου, του χρόνου ειρκτή


Αυτό που μας δένει αθόρυβα σβήνει
Σα φως, σα σκοτάδι, σαν κάθε στιγμή
Κι η λέξη αργά προσπερνάει και μ’ αφήνει
Και μένει στα χείλια η τέλεια ρωγμή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-08-2012