Το παιδί

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...Έλα, θα ξαγρυπνήσουμε τα όνειρα κι απόψε...(Σ.Γ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το παιδί


Ήταν παλιά ένα παιδί
Που ήθελε τ’ άστρα να μετρήσει
Τον ήλιο φύσαγε απ’ τη γη
Ώρα πολλή για να τον σβήσει

Μα ο ήλιος ήταν βασιλιάς
Και το παιδί γιος της σταλιάς

Μάζευε φύλλα και κλαδιά
Αλάργεμα απ’ τα δυο του μάτια
Κι έφτιαχνε δίπλα στην καρδιά
Για τα μικρά πουλιά παλάτια

Μην έρθει αγέρας με οργή
Κι όλα σκορπίσουν καταγή

Ήταν τα χέρια του μικρά
Όλο τον κόσμο πώς να πιάσει;
Θαύματα ξόρκιζε ιερά
Να βρει ζωή και ν’ απαγκιάσει

Μα ήταν ο κόσμος στρογγυλός
Χώμα, νερό, απλώς πηλός

Κι είχε ένα όνειρο τρανό
Τις νύχτες για ν’ αποσπερίζει
Κι έναν απέραντο ουρανό
Μακριά, πολύ μακριά να ελπίζει

Μα πάντα ο ήλιος σα φονιάς
Μοίραζε αχτίδες λησμονιάς

Σ’ ένα στενό μια χαραυγή
Δίπλα σε μια σπασμένη γλάστρα
Το αίμα του έσταξε στη γη
Κι ορκίστηκε να φτάσει στ’ άστρα

Κι είχε απέναντι το φως
Κι ο κόσμος έμοιαζε μικρός

Και μια νυχτιά στα ξαφνικά
Μια ανάσα κόσμος, τίποτ’ άλλο
Τα υπάρχοντά του δανεικά
Κι ένα γιατί πολύ μεγάλο

Πάει καιρός μα τ’ άστρα εκεί
Του φέγγουν μη και δεν τα βρει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-08-2012