Για την πεθερά

Δημιουργός: Ναταλία..., Ναταλία Μ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυτό το γράφω μετά το στιχάκι της (του) mipezia


Όσες Μανούλες έχουν μεγαλώσει αγόρια θα ήθελα να μας γράψουν την εμειρία τους , γιατί με μερικές που μίλησα εγώ μου είπαν ότι το ίδιο ένιωσαν όταν φεύγει το αγόρι τους με την κοπέλλα του .

Ήταν το 1976 τον Αύγουστο που ήρθε ο κουνιάδος μου διακοπές στην Κύπρο και έμενε μαζί μας έχομε την ίδια ηλικία εγώ ήμουνα τότε 25 χρωνών αλλά μάνα με τρία κορίτσια.

Τον κουνιάδο μου τον αγαπώ πάρα πολύ, τον έβλεπα τότε σαν το γιό μου γιατί εγώ τον έπλενα εγώ του μαγήρευα ότι μου ζητούσε του φύλαγα τα λεφτά του, ακριβώς όπως κάνει μια μάνα.

Πρίν φύγει από την Κύπρο μας έστηλε μαζί με τον σύζυγο μου και ζητήσαμε ένα κορίτσι από το χωριό για να παντρευτεί και μετά να φύγει για Αυστραλία .

Έγειναν οι αραβώνες και μετά δυο τρις μέρες η κοπέλα ήρθε στο σπίτι μου να μαζέψει τα ρούχα του κουνιάδου μου να τα πάρει σπίτι της.

Εγώ εκείνη την ώρα ένιωσα μια ζήλια ότι θα μου πάρει τον γιο μου ότι μου κλέβει κάτι που ανήκει σε μένα έτσι τον έβλεπα και λέω μέσα μου πω! Πω! , ‘Εχουν δίκιο οι πεθερές που νομίζουν ότι χάννουν το παιδί τους .

Το ένιωσα αυτό το συναίσθημα για τον κουνιάδο μου και ήμουνα και μικρό κορίτσι κι έτσι μπόρεσα να καταλάβω πιο πολύ την πεθερά μου, αλλά και στον γιο μου τώρα που έφυγε από το σπίτι μου με την γυναίκα του δεν ένιωσα ότι τον χάνω ξέρω ότι κάθε μέρα θα περάσει να μας δει και χαίρομαι που το πέρασα νωρίς, αυτό συναίσθημα και το κατάλαβα και έχω μια πολύ καλή σχέση με την νύμφη μου δεν την ξεχώρησα απο τα κορίτσια μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2012