θα βρεθούμε, πάλι παιδιά

Δημιουργός: αναζητητης, Δημήτρης

παιδιά ενός κόσμου που μεγαλώνει χωρίς εμάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

όλοι μας, έχουμε μέσα μας, Ένα,
ένα παραμύθι που δεν προλάβαμε να ζήσουμε ή να νοιώσουμε,
και, προσπαθούμε, παιδιά και περισσότερο παιδιά,
να ερμηνεύσουμε, να ζήσουμε, να ολοκληρώσουμε...
τα χρώματα που κρατάμε στα χέρια μας, το μπλοκ για να ζωγραφίσουμε,
όλα, αλλάζουν, ανεξέλεγκτα και φυσικά,
αλλά εμείς επιμένουμε,
και όταν μιλάμε για το παραμύθι μας, στους άλλους,
δεν καταλαβαίνουν,
ο χρόνος και εμείς, συνήθως, λειτουργεί ετεροχρονισμένα,
και υπάρχουν τόσα χρώματα, τόσο φως,
και τη νύχτα εκείνη, θυμάσαι,
παιδιά που παίζαμε πεντόβολα, ανέμελα,
μ έναν ερωτισμό στο βάθος,
ένα φιλί, ένα άγγισμα, μαι αδιόρατη υπόσχεση,
το επόμενο βράδυ,
και πέρασε μια ζωή, μεγαλώσαμε, σπουδάσαμε,
γίναμε επιστήμονες καταξιωμένοι,
και εκείνο το παιδί, με τα πεντόβολα στο χέρι,
μέσα μας,
προσμένει, με πάθος, κενό,
το Επόμενο Βράδυ...
και γερνάμε...και το παιδί?
Ίσως έτσι γεννιέται η Αιωνιότητα!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2012